اثر بخشی برنامه فرزندپروری مبتنی بر تجارب زیسته مادران دارای کودک با آسیب شنوایی بر تنظیم هیجان

با در نظر گرفتن مشکلات فراوان مادران کودکان با آسیب شنوایی و آسیب پذیری و اختلالات هیجانی آنان، لزوم پژوهش در زمینه عوامل تاثیرگذار در تنظیم هیجان این دسته از مادران به منظور تدوین راهکارهای مداخله ای موثر، ضروری به نظر می رسد. ویژگی متمایز این تحقیق در این است که بر اساس دغدغه های اصلی مخاطبان برنامه یعنی مادران کودک کم شنوا انجام شده است که می تواند به فهم و تبیین تجارب مادران کودک ناشنوا بپردازند.روش پژوهش: روش پژوهش حاضر آمیخته (کیفی و کمی) بوده است. روش کیفی به شیوه پدیدارشناسی بود که تجربیات زیسته مادران واکاوی شد. در بخش کمی، از نظر هدف، کاربردی از لحاظ نحوه جمع‎آوری اطلاعات، آزمایشی از نوع شبه آزمایشی)، با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش در بخش کیفی شامل کلیه مادران دارای فرزند با آسیب شنوایی در شهرستانهای ساری و میاندورود بود. در بخش کیفی از شیوه نمونه گیری هدفمند تا حد اشباع داده ها استفاده شد. شیوه نمونه گیری در بخش کمی بدین ترتیب بود که تعداد 30 نفر از مادران دارای فرزند ناشنوا در دسترس که فرزندانشان در مدارس آموزش و پرورش استثنایی تحصیل می کردند، انتخاب و سپس در دو گروه آزمایش(تعداد 15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) بطور تصادفی تقسیم شدند. ابزار پژوهش در بخش کمی عبارت بود از پرسشنامه تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004). روایی صوری و محتوایی پرسشنامه مزبور پس از تایید ده نفر از اساتید حوزه روانشناسی و سنجش تایید گردید و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ 93/0 محاسبه گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار26 SPSS استفاده شد. در بخش کیفی، پس از مصاحبه غیرساختاریافته از مادران دارای کودک با آسیب شنوایی درباره تجربیات آنها در مورد فرزندپروی کودکشان پروتکل مربوطه شکل گرفت و توسعه یافت. بر اساس نتایج آماری بین دو گروه آزمایش و گروه کنترل در متغیر تنظیم هیجان (000/0=sig، 541/849=F) تفاوت معنی داری وجود دارد. روش مداخلات آموزش برنامه فرزندپروری مبتنی بر تجارب زیسته مادران دارای کودک با آسیب شنوایی بر تنظیم هیجان تاثیر دارد.