اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر بهبود تحمل ناکامی و تحریک پذیری در افراد چاق

چاقی به یک نگرانی جدی برای سلامت عمومی تبدیل شده است که عوامل خطر زیادی را به دنبال خواهد داشت؛ هدف اصلی این پژوهش تعیین اثربخشی مهارت های زندگی بر تحمل ناکامی، دل زدگی زناشویی و تحریک پذیری در افراد چاق بود.

طرح این پژوهش نیمه آزمایشی، از نوع پیش آزمون - پس آزمون بود جامعه آماری این پژوهش شامل تمام افراد چاق مراجعه کننده به کلینیک چاقی بیمارستان مادر و کودک غدیر بودند، روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و این افراد به صورت انتساب تصادفی در دو گروه کنترل (30 نفر) و آزمایش (30 نفر) گمارده شد. برای گروه آزمایش تعداد 10 جلسه (هر جلسه 60 دقیقه) دوره آموزش مهارت های زندگی اجرا شد جهت جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های تحمل ناکامی هارینگتون و تحریک پذیری باس و پلومین به کار رفت، داده ها توسط آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و نرم افزار spss ورژن 26تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج حاکی از آن بود سطح معنی داری آزمون آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیره کوچک تر از سطح معناداری (05/0)می باشد؛ بنابراین بین، تحمل ناکامی، تحریک پذیری دو گروه در مرحله پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد، به عبارتی آموزش مهارت های زندگی بر بهبود تحمل ناکامی، و تحریک پذیری در افراد چاق تاثیر معناداری دارد.

بنابراین آموزش مهارت های زندگی با بهبودبخشیدن و بالابردن تحمل ناکامی افراد چاق می توانند احساس ناکامی، تنهایی کمتری داشته باشند. این افراد کنترل بیشتری می تواند بر خشم و استرس خود دارند و قادر هستند نیازها، خواسته ها و علایق خود را با دیگران در میان بگذارند.