اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان شهر گرگان

اضطراب یکی از نشانه های مشترک در بیماران دچار اختلال های مزمن تنفسی از جمله کرونا است که از طریق تضعیف سیستم ایمنی بدن بر سلامت و کیفیت زندگی تاثیر منفی می گذارد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان شهر گرگان در سال 1401 انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان پایه سوم شهر گرگان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که از میان آنها تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در 2 گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای دهی شدند. گروه آزمایش تحت درمان متمرکز بر شفقت قرار گرفت و گروه گواه تا پایان پژوهش مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های اضطراب ناشی از کرونا علیزاده فرد و همکاران، درد مک گیل و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر بود. داده های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.

نتایج پژوهش نشان داد که نتایج به صورت کلی نشان داد که بین گروه آزمایش و گواه در میزان تحمل پریشانی، درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا تفاوت معنی دار وجود دارد (0001/0>p). درمان متمرکز بر شفقت عامل مهم و تاثیرگذاری بر افزایش تحمل پریشانی و کاهش درد مزمن و اضطراب ناشی از کرونا در معلمان می باشد.

بر اساس نتایج درمانگران، مشاوران و روانشناسان در کنار سایر روش های درمانی از روش درمان متمرکز بر شفقت در راستای ارتقای وضعیت روانشناختی معلمان استفاده کنند.