نقش انگیزش شغلی در پیش بینی رفتارکارآفرینی کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران با میانجیگری خودکارآمدی

یکی از ضروریات مهم در هر سازمان (اعم از دولتی یا خصوصی) نیل به اکتساب هرچه بیشتر رفتارکارآفرینی است، امری که  افزایش عملکرد سازمان را در پی خواهد داشت.

هدف از پژوهش حاضر، تعیین نقش انگیزش شغلی در پیش بینی رفتارکارآفرینی کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران با میانجیگری خودکارآمدی بود.

روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است و شیوه نمونه گیری به صورت در دسترس بود. جامعه این پژوهش شامل کلیه کارکنان بنیاد شهید و امور ایثارگران شهر مشهد بود که در سال 1401-1400 مشغول به کار بوده اند. از بین تمامی افراد شاغل، تعداد 150 نفر به عنوان نمونه با بهره گیری از جدول کرجسی و مورگان انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران، مقیاس رفتارکارآفرینی موریسون، و مقیاس انگیزش شغلی کیچنر جمع آوری گردید و در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS نسخه 26 انجام شد.

داده های پژوهش حاکی از آن بود که بین انگیزش شغلی و رفتارکارآفرینی (0/01>r=0/51 ،P)؛ بین انگیزش شغلی و خودکارآمدی (0/01>r=0/79 ،P)؛ بین خودکارآمدی و رفتار کارآفرینی (0/01>r=0/68 ،P)  همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین خودکارآمدی در پیش بینی رفتار کارآفرینی از روی انگیزش شغلی (0/001>F=53/11 ،P) نقش میانجی دارد.

نتایج این پژوهش که همسو با نتایج پیشین است، نشان داد که می توان با در نظر گرفتن انگیزش شغلی، خودکارآمدی در برنامه های آموزشی سازمان ها، رفتار کارآفرینی را در کارکنان افزایش داد.