مولفه های اثرگذار در زلزله و ارزیابی آسیب پذیری مناطق شهرداری از منظر پدافند غیرعامل در کلان شهر کرمانشاه

ساخت وسازهای بی رویه در نزدیکی گسل، عدم توجه به پدافند غیرعامل در برنامه ریزی شهری و عدم رعایت استانداردهای ساخت وساز ممکن است در امر توسعه شهرها تغییراتی را ایجاد کند. همچنین، تجارب مدیریت بحران نشان می دهد که فضاهای سکونتی عمدتا در مناطق لرزه خیز تمرکز دارند و در حفاظت از فضاهای شهری و کاهش خسارات ناکارآمدی وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف شناخت مولفه های محیطی، کالبدی-فضایی، اجتماعی، اقتصادی و شاخص های اثرگذار در هر مولفه آسیب شناسی و پهنه های خطرپذیر ناشی از زلزله و بازتعریف استراتژی های کاهش خطر انجام شد.

روش شناسی:

 پژوهش حاضر از نوع توصیفی بود که در سال 1400 و با استفاده از فرآیند پیمایش و تحلیل داده ها در کلان شهر کرمانشاه انجام شد. 30 نفر از متخصصان به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند که خروجی نظرسنجی از آنها در ارتباط با وضعیت مناطق شهرداری کلان شهر کرمانشاه در قالب مدل تاپسیس فازی مورد تحلیل قرار گرفت و با استفاده از نرم افزار GIS خروجی مدل به صورت نقشه ترسیم شد. در نهایت، برای مقایسه مناطق شهری از نظر توسعه کالبدی نقشه خروجی مدل تاپسیس فازی تحلیل شد.

مناطق 8 و 4 دارای کمترین آسیب پذیری، منطقه 5 رتبه سوم، منطقه 1 رتبه چهارم، منطقه 2 و 3 رتبه پنجم، منطقه 6 رتبه ششم و منطقه 7 رتبه هفتم آسیب پذیری را به خود اختصاص دادند.

دلایل آسیب پذیری مناطق هشت گانه کلان شهر کرمانشاه را می توان به دوری و نزدیکی به گسل، جایگاه طبقه اقتصادی و اجتماعی ساکنین، مقاومت سازه، میزان فضاهای باز و کاربری های امدادی، تراکم جمعیت، هم جواری ها و وجود محلات فرسوده نسبت داد.