مقایسه تعداد و هزینه نسخ دارویی قبل و بعد از اجرای طرح دارویار

یکی از اصلی ترین هزینه های نظام سلامت در حوزه دارو است. بر این اساس کشورهای مختلف سیاست های متفاوتی را برای کنترل هزینه دارو اتخاذ کرده اند. طرح دارویار با هدف تنظیم دسترسی عادلانه و پایدار مردم به داروها و افزایش پوشش بیمه ای اجرا شد. این مطالعه به بررسی اجرای طرح دارویار بر تعداد نسخ و هزینه سازمان بیمه سلامت در سال 1401 پرداخته است.

این مطالعه، مقطعی گذشته نگر است. جامعه پژوهش نسخ سرپایی الکترونیک دارو بیمه شدگان بیمه سلامت ایران در کلیه صندوق ها بیمه ای در 6 ماهه دوم سال های 1400 و 1401 است. تعداد نسخ پیچیده شده، هزینه پرداختی سازمان بیمه و تعداد داروخانه های ارایه دهنده خدمت، از داشبوردهای نسخ دارویی سامانه الکترونیک سازمان بیمه سلامت استخراج شده اند. با استفاده از آمار توصیفی، شاخص های تمایل مرکزی (میانگین) و فراوانی مورد بررسی قرار گرفتند.

تعداد نسخ 71درصد و هزینه ها 251درصد در سال 1401 افزایش یافت. میانگین هزینه 105درصد افزایش داشت اما میانگین نسخ بدون احتساب ارز ترجیحی 12درصد کاهش پیدا کرد. سهم ارز ترجیحی از کل هزینه پرداختی سازمان بابت نسخ الکترونیک دارو 57 درصد بود. بیشترین هزینه پرداختی سازمان به استان تهران (13 درصد) بوده است. مبلغ ارز ترجیحی از مهرماه تا اسفندماه روند صعودی داشته است.

با توجه به مطالعه انجام شده درباره طرح دارویار، می توان نتیجه گرفت که پس از اجرای این طرح تغییراتی نظیر افزایش تعداد نسخه های دارویی، هزینه ها و میانگین هزینه نسخه ها، تعداد داروخانه های الکترونیکی و پوشش بیمه ای برای دسترسی به داروها دیده شده است. در این مطالعه، تاثیر مستقیم طرح دارویار بر هزینه پرداختی سازمان بیمه مورد بررسی قرار نگرفته است.