ارزیابی چالش های اثرگذار بر تغییر الگوی اسکان و پیامدهای آن بر ساختار توسعه پایدار مناطق مرزی مطالعه موردی: کلان شهر ارومیه

برآیند برنامه ریزی های توسعه نشان می دهد که اهداف برنامه ریزی منطقه ای شامل دستیابی به توسعه پایدار، تعادل منطقه ای، توزیع مناسب فعالیت ها و استفاده حداکثر از قابلیت های محیطی محقق نشده است. پژوهش حاضر با هدف ارزیابی چالش های اثرگذار بر تغییر الگوی اسکان و پیامدهای آن بر ساختار توسعه پایدار مناطق مرزی انجام شد.

این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت، تحلیلی و اکتشافی است. شیوه های گردآوری مبتنی بر پیمایش و مصاحبه است. جامعه آماری شهروندان کلان شهر ارومیه و روش نمونه گیری خوشه ای است. جهت تحلیل نتایج از ضریب همبستگی پیرسون، T تک نمونه ای، تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی شفه و معادلات ساختاری استفاده شده است.

مطابق نتایج، تهدید منابع آب منطقه ای، ناپایداری منابع اکولوژیک، فقدان فرهنگ مشارکت در برنامه ریزی، تامین بودجه و مدیریت توسعه و تداوم گرمایش، 4 چالش اصلی اثرگذار بر الگوی اسکان خواهند بود. مطابق نتایج بین میزان تغییرات الگوی اسکان با سطح توسعه پایدار ارتباط معناداری وجود دارد. در بافت حوزه مداخله مستقیم و حوزه فراگیر به ترتیب با ضرایب همبستگی 894/0 و 761/0 مثبت و معنادار است اما در بافت حوزه فراگیر با ضریب 347/0- منفی و معنادار می باشد.

میزان سطح توسعه پایدار در دو بافت حوزه مداخله و فراگیر از ملاک (70) پایین تر است اما حوزه بلافصل از مقدار ملاک بالاتر است. با توجه به نتایج آزمون ANOVA، سطح معنی داری متغیر بافت شهری و سه مولفه آن (sig<0/05) اختلاف معناداری بین چالش های اثرگذار و مولفه های آن بر توسعه پایدار بافت های 3 گانه شهر وجود دارد.