واکاوی اثرگذاری توسعه گردشگری بر کاهش فقر در مناطق مرزی روستایی مطالعه موردی: شهر پارس آباد مغان

مناطق مرزی از اهمیت ویژه ای در سطح ملی و فرامرزی برخوردار بوده و دارای ظرفیت و چالش هایی جهت جذب گردشگری می باشد. بااین وجود امروزه این نواحی به دلیل کمبود امکانات و عدم سرمایه گذاری های مناسب همواره از نقاط محروم کشور محسوب می شوند. پژوهش حاضر واکاوی اثرگذاری توسعه گردشگری بر کاهش فقر در مناطق مرزی روستایی (موردمطالعه: شهر پارس آباد مغان) موردبررسی قرار می گیرد.

این پژوهش ازنظر ماهیت انجام، توصیفی - تحلیلی می باشد و ازنظر هدف کاربردی است. برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای و میدانی شامل مشاهده - پرسشنامه استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق، در شهر پارس آباد که طبق فرمول کوکران 352 نفر از بین ساکنان و سازمان میراث فرهنگی صنایع و گردشگری مناطق مرزی، به عنوان حجم نمونه تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری سیستماتیک پرسشنامه ها تکمیل شده است.

یافته های پژوهش به دست آمده، از اطلاعات داده های spss، که شیوه های آمار توصیفی و همچنین در بخش استنباطی اثبات فرضیه ها در دو گروه قبل و بعد از آزمون دوجمله ای (باینومیال) استفاده می شود. بر همین مبنا توسعه گردشگری در مناطق مرزی در تمامی ابعاد (به غیراز بعد اقتصاد، اجتماعی و فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی) در سطح معناداری کوچک تر از 005/0، با سطح اطمینان 95 درصد سطح مطلوب قرار داشته است.

درنتیجه این تحقیق درواقع. پایین بودن مقادیر میانگین (گروه ها) به دست آمده از تاثیرات بعد اقتصادی بر توسعه گردشگری که گویه های براثر توسعه گردشگری تفاوت سطح معناداری مطلوبیت عددی نیز به شکل منفی ارزیابی و برآورد شده می باشد. و می تواند به عنوان منبع درآمدزایی برای مناطق مرزی و کشور باشد و از فقر و بیکاری مردم بکاهد.