مولفه های اثرگذار در پیشبرد توسعه مربیگری (کوچینگ) کسب وکارها

مربیگری کسب وکار فرآیندی توسعه دهنده است که در آن یک مربی با صاحبان کسب وکار برای بهبود در عملکرد بهتر و موفقیت در کسب و کارشان همکاری می کند که بیشتر بر نیازها و اهداف کسب وکار تمرکز می کند تا رویکردها و استراتژی های مناسبی را برای دستیابی به اهدافشان تعیین کنند، در این راستا پژوهش حاضر با هدف بررسی مولفه های اثرگذار و میزان اثر آن ها در پیشبرد توسعه مربیگری کسب وکارها انجام شد.

پژوهش حاضر در زمره تحقیقات توسعه ای- کاربردی قرار دارد که با رویکرد کیفی-کمی انجام شد. جامعه مورد مطالعه در بخش کیفی شامل 20 مربی کسب وکار عضو سایت چپتر (نماینده فدراسیون کوچینگ در ایران) بود که دارای مدرک بین المللی مربیگری بودند و در بخش کمی شامل فعالان عرصه مربیگری بود که طبق آمار وزارت صمت به ارایه خدمات مربیگری می پردازند (394 نفر) که نمونه ای به حجم200 نفر از آنان به صورت هدفمند در دسترس در نظر گرفته شد.

نتایج پژوهش شامل شناسایی 35 کدباز از مصاحبه ها در بخش کیفی بود که در قالب پرسشنامه بین جامعه کمی توزیع گردید و نتایج حاکی از آن است که متغیرهای ارزش آفرینی، ارتقا فرهنگ مربیگری، تبلیغات هدفمند به همراه ارتقا سطح مهارت های عمومی دارای اثرات مستقیم و غیرمستقیمی بر توسعه مربیگری می باشند و متغیرهای تقویت منافع متقابل مربی و مراجع، تعامل و یکدستی علم و تجربه در بازار مربیگری، ذهنیت سازی مثبت به همراه تعهد به یادگیری بر توسعه مربیگری اثر غیرمستقیم دارند.

با توجه به اینکه متغیرهای ارزش آفرینی (23/0= Beta) و تعامل و یکدستی علم و تجربه (20/0= Beta) به ترتیب بیشترین میزان اثر را داشتند. می توان گفت که ارزش های مربیگری در حقیقت فعالیت های خلاقانه ای است که در زمینه کشف توانایی، انگیزش و توسعه انجام می دهند و امروزه عدم توجه به نقش ترکیبی علم و تجربه در بالندگی و ارتقاء مهارت ها و پویایی و چابکی به نحو قابل توجهی کسب وکارها را دچار فرسودگی می کند.