سرمایه انسانی، باور به فرصت و عملکرد بین المللی: نقش میانجی گر هوش فرهنگی

این مقاله رابطه بین سرمایه انسانی عمومی و سرمایه انسانی خاص و تاثیر آن بر عملکرد بین المللی را با نقش واسطه گری باورهای فرصت و همچنین هوش فرهنگی بررسی می نماید. این مطالعه با استفاده از این پیش فرض که باور به فرصت در سطح بین المللی عاملی مهم در پیشبرد کسب وکارهای مخاطره پذیر بین المللی است، مفاهیم مرتبط با ویژگی های کیفی کارکنان در قالب سرمایه انسانی به دو صورت سرمایه انسانی عمومی و سرمایه انسانی خاص و همچنین در نظر گرفتن میزان هوش فرهنگی کارکنان شرکتها را نیز مورد ارزیابی و تحلیل قرار داده است.

روش شناسی: 

بااستفاده از 144 نمونه از بین شرکتهای بین المللی و با استفاده از مدل سازی به روش حداقل مربعات جزیی (PLS-SEM) فرضیات پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند.

روابط مثبتی که در سازه های این پژوهش بین سرمایه انسانی عمومی، سرمایه انسانی خاص و هوش فرهنگی وجود دارد، نشان می دهد که قابلیت ها و توانایی های کارکنان برای موفقیت آن ها در محیط های فرهنگی متنوع بسیار حیاتی است.

برای اولین بار، این مطالعه بر روی رابطه بین سرمایه انسانی کلی، سرمایه انسانی خاص، هوش فرهنگی، باورهای فرصت و عملکرد بین المللی تمرکز دارد. نتایج نشان می دهد که مهارت ها، توانایی ها، نگرش ها و باورهای کارکنان عوامل کلیدی در موفقیت آنها در محیط های فرهنگی متنوع هستند. همبستگی مثبت بین سرمایه انسانی و باورهای فرصت، اهمیت سرمایه گذاری در مهارت ها و آموزش کارکنان را برای افزایش آمادگی آنها برای پیگیری فرصت های بازار جهانی تاکید می کند. علاوه بر این، رابطه بین هوش فرهنگی و باورهای فرصت نشان می دهد که هوش فرهنگی می تواند نقش تعاملی مهمی در آمادگی کارکنان برای پیگیری فرصت های جهانی ایفا کند. پژوهش های آینده باید این یافته ها را بیشتر مورد بررسی قرار داده و نقش واسطه های دیگر در حوزه های رفتاری را بررسی کنند.