شهر و همه گیری کرونا؛ بررسی پیامدهای اجتماعی و فضایی اقدامات شهری مرتبط با سلامت

گسترش سریع بیماری کووید-19، یک بحران بهداشت عمومی جهانی ایجاد کرده است که در مقیاس های مختلف محلی و جهانی از طریق اقدامات و دستورالعمل های فاصله گذاری اجتماعی مورد توجه قرار گرفته است. این موضوع با موضوعاتی در مورد ماهیت الگوهای زندگی و کار از طریق استفاده فشرده از فناوری های اطلاعاتی و مخابراتی همراه است که منجر به پذیرش اجتماعی و نهادی این الگوها به عنوان "عادی جدید" می شود.از نظر روش شناسی، بحث بر اساس چارچوبی فرا رشته ای است که برای تحلیل مفهومی مورد استفاده قرار می گیرد و با شناسایی و گفتمان مفاهیم طراحی و برنامه ریزی عملیاتی می شود.این مقاله بر موارد ذیل تاکید دارد: الف) مسایل مربوط به پویایی شهری از منظر جغرافیای شهری و انسانی، طراحی و برنامه ریزی شهری، و مهندسی حمل ونقل ترسیم می شوند. ب) پرسش هایی که به مفاهیم اجتماعی-فضایی و دیالکتیک فضای شهری/زندگی شهری مربوط می شوند از حوزه روان شناسی محیطی ناشی می شوند. و ج) بحث در مورد محیط های جدید که سبک های زندگی/کار جدید را در خود جای می دهند، از دیدگاه های قوم نگاری و مردم شناختی فراتر می رود. این مقاله با چشم اندازی به پایان می رسد که جنبه های کلیدی هم افزایی مورد نیاز بین آموزش معماری و شهری، تحقیق و عمل و سلامت عمومی در دنیای مجازی و جهانی پس از همه گیری را نشان می دهد. براین اساس شهر و شهرسازی در دوره همه-گیری و پس از آن، از طریق اقدامات در سه حوزه الگوهای کار، فاصله گذاری و پویایی شهری می تواند در تاب آوری شهر و شهرنشینی موثر باشد.این مقاله با چشم اندازی به پایان می رسد که جنبه های کلیدی هم افزایی مورد نیاز بین آموزش معماری و شهری، تحقیق و عمل و سلامت عمومی در دنیای مجازی و جهانی پس از همه گیری را نشان می دهد. براین اساس شهر و شهرسازی در دوره همه-گیری و پس از آن، از طریق اقدامات در سه حوزه الگوهای کار،فاصله گذاریو پویایی شهری می تواند در تاب آوری شهر و شهرنشینی موثر باشد.