فضای ورزشی تقویت گر فعالیت ورزشی در مدارس از دید دانش آموزان، مدیران و معلمان (نمونه موردی: دبیرستان های دوره دوم پسرانه مریوان)

 درس تربیت بدنی و مربی به تنهایی نمی توانند درترغیب دانش آموزان به ورزش کافی باشند بلکه تجهیزات و امکاناتی لازم است که باید به کمک این دو بیاید. این امر نیازمند محیطی است که زمینه ساز علاقه مندی آنها شود با عطف توجه بر مدارسی که از نظر سرانه و زیرساخت های فضای ورزشی وضعیت بهتری دارند ولی همچنان فعالیت بدنی دانش آموزان اندک است، روشن می شود که فعالیت بدنی دانش آموزان صرفا وابسته به سرانه و زیرساخت نیست و عواملی دیگر نیز دخیل استبه گواهی آمار فعالیت ورزشی و بدنی دانش آموزان در سطح مناسبی نیست. نبود تحرک بدنی کافی دانش آموزان سلامت جسمی و روحی جامعه را به خطر میندازد و این مهم پژوهش در راستای یافتن عوامل و راهکارهایی که منجر به افزایش فعالیت ورزشی و بدنی دانش آموزان می شود را ضروری می سازد. هدف تحقیق حاضر شناسایی عوامل فضایی تقویت کننده ی ورزش و فعالیت بدنی از دید دانش آموزان، مدیران و معلمان بود تا اصطلاحا مدارس به صورت فعال طراحی شوند و محیط مدارس از فعالیت ورزشی دانش آموزان حمایت کند. از لحاظ نظری این پژوهش بر رفتارگرایی که به رابطه ی محیط و رفتار می پردازد و در قالب روانشناسی محیطی، بنا شد و به مطالعه ی موردی دبیرستانهای دوره دوم پسرانه مریوان پرداخت. روش این پژوهش جمع آوری کمی دیدگاه دانش آموزان، مدیران و معلمان از طریق پرسشنامه ی محقق ساخت بود. جامعه آماری این تحقیق مدیران، معاونان و دبیران ورزش دبیرستانهای پسرانه در یک گروه و دانش آموزان مدارس کمتر برخوردار و بیشتر برخوردار از نظر فضا و زمینهای ورزشی در گروهی دیگر بودند. پاسخها با استفاده از نرم افزار SPSS 26 تحلیل شدند. پس از بحث و بررسی یافته ها و طبق مدلی مفهومی که از بخش مبانی نظری به دست آمده بود، یافته ها در قالب عوامل کیفی تقویت کننده (مثبت یا منفی) یا تنبیهی (مثبت یا منفی) فعالیت ورزشی و به مثابه ی نتایج، استنتاج شدند.