بررسی تطبیقی مولفه خودبزرگ بینی در اختلال شخصیت خودشیفته از نگاه روانشناسی و آموزه های اسلامی

در مطالعات روان شناختی، اختلال شخصیت خودشیفته یکی از انواع اختلال های شخصیتی است که با ویژگی های متعدد-منحصر به خود یا مشترک با سایر اختلالات- شناخته می شود. همچنان که در آخرین نسخه از راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی انجمن روان پزشکی آمریکا مورد توجه و تاکید قرار گرفته است تکبر و داشتن احساس خودبزرگ بینانه از خود، مهم ترین ویژگی شخصیت خودشیفته به شمار می آید. هدف این پژوهش تحلیل و تبیین این ویژگی و مولفه بوده و در آن سعی شده است تا به روش توصیفی-تحلیلی به تبیین چیستی آن از منظر آموزه های اسلامی و مبانی روان شناسی بپردازد. در این پژوهش ضمن بررسی عبارات قرآنی و روایی، علاوه بر مفهوم تکبر که بر احساس خودبزرگ بینانه از خود دلالت می کند و با مفهوم خودبزرگ بینی در اختلال شخصیت خودشیفته قرابت معنایی دارد، مفاهیم «بغی، طغی، بطر، فرح، مرح، عتا، خیلاء و حمیت جاهلیت» نیز به دست آمد که در زیرمجموعه تکبر قرار گرفته و هرکدام بر جهتی از جهات ویژگی خودبزرگ بینی در اختلال شخصیت خودشیفته دلالت می کنند.