تاثیر درمان با لیزر کم توان بر روی سطح IL-17 مایع شیار لثه ای طی درمان ارتودنسی

با توجه به نقش مدیاتورهای التهابی هم در حرکات ارتودنسی و هم در ایجاد بیماریهای پریودنتال و با توجه به نقش IL-17 بعنوان واسطه ی التهابی مهم در درمان های ارتودنسی و تاثیر درمان با لیزر کم توان بعنوان درمان جنبی جدید و مناسب،  هدف از این مطالعه  تاثیر درمان با لیزر کم توان بر روی سطح IL-17 در مایع شیار لثه ای طی درمان ارتودنسی بود.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی 12 بیمار نیاز به درمان ارتودنسی انتخاب شدند. در این بیماران به صورت تصادفی یک سمت برای تابش لیزر و یک سمت به عنوان کنترل درنظر گرفته شد. تابش لیزر کم توان دیود با طول موج 810 نانومتر در تمام طول شیار لثه ای در روزهای 0،2، 18 و 30 پس از درمان ارتودنسی انجام گرفت. نمونه گیری در روزهای 0، 2، 18 و 30 با قرار دادن کن های کاغذی در سالکوس دیستال، مزیال، پالاتال و باکال دندان #5 ماگزیلا دو طرف بمدت 30 ثانیه صورت پذیرفت. سپس تمام نمونه ها به آزمایشگاه منتقل شده و با استفاده از دستگاه ELISA reader سطح IL-17 تعیین گردید. داده های بدست آمده با آزمون های آماری t paried test  و one way Anova  تجزیه و تحلیل شدند.

 میانگین IL-17 روز صفر (62/0 P =) و روز دوم بعد از ارتودنسی (19/0 P =) بین دو سمت کنترل و درمان با لیزر اختلاف معناداری نداشت اما در روزهای هجدهم  و سی ام بعد از ارتودنسی در گروه درمان با لیزر به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود (001/0 P <). میانگین IL-17 در هر دو گروه در طی دوران درمان کاهش داشت ولی در روز هجدهم این کاهش چشمگیر بود

نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشانگر نقش درمانی لیزر کم توان دیود در کاهش میزان التهاب می باشد و سطح  اینترلوکین 17 در هر دو سمت دهان با گذشت زمان به تدریج کاهش یافت که این کاهش در سمت درمان با لیزر کمتر از سمت کنترل بود.