ارتباط بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی با تاکید بر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی

هدف پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت ها و تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر عملکرد مالی و همچنین تاثیر سازوکارهای راهبری شرکتی بر رابطه بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران می باشد. به همین منظور داده های مربوط به 98 شرکت در بازه زمانی سال های 1390 تا 1398 جمع آوری شد. به منظور بررسی روابط بین متغیرها از رگرسیون چند متغیره همچنین جهت آزمون فرضیه ها از روش داده های ترکیبی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد بین افشاء داوطلبانه و عملکرد مالی شرکت ها ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. در واقع افزایش افشای داوطلبانه، مشکلات نمایندگی را از طریق کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه گذاران کاهش می دهد. با کاهش عدم تقارن اطلاعات، تقاضا برای معاملات افزایش می یابد. با افزایش تقاضا، قیمت سهام بالا رفته و عملکرد مالی شرکت بهبود می یابد. همچنین بین نظام راهبری شرکتی(درونی و بیرونی) و عملکرد مالی شرکت ها نیز ارتباط مثبت و معنادار وجود دارد. شرکتهایی با سازوکارهای راهبری بهتر، شکاف قیمتی باریک تر، کیفیت بالاتر سهام، کمترین تاثیر قیمت از حجم را به دنبال دارند. این عوامل عملکرد مالی مطلوب شرکت را به دنبال دارد. همچنین نظام راهبری شرکتی ارتباط بین افشاء داوطلبانه و عملکردمالی شرکت ها را تقویت می کند. راهبری شرکتی خوب باعث ارتقای شفافیت و افشا داوطلبانه می شود. افزایش افشا منجر به کاهش عدم تقارن اطلاعاتی و در نتیجه بهبود عملکرد مالی شرکت می شود.