تبیین الگوی سنجش عدم اطمینان محیطی شرکت ها و تاثیر آن بر نوسان ویژگی های مالی شرکت ها

عدم اطمینان محیطی به غیرقابل پیش بینی بودن و پیچیدگی عوامل پیرامون شرکت اشاره دارد که می تواند بر عملیات، استراتژی و نتایج شرکت ها تاثیر بگذارد. شرکت ها باید از این عدم اطمینان عبور کنند تا تصمیمات آگاهانه بگیرند و به طور موثر با شرایط در حال تغییر سازگار شوند. هدف اصلی این پژوهش، تبیین یک الگو برای سنجش عدم اطمینان محیطی شرکت ها از منظر مبانی نظری و پژوهش های تجربی است. بدین منظور، با استفاده از روش آماری  تحلیل مولفه های اصلی، از بین چندین معیار، یک معیار مناسب برای هر مولفه عدم اطمینان محیطی انتخاب می گردد و در مرحله بعد، با وزن دهی به هر مولفه، میزان عدم اطمینان محیطی هر شرکت سنجیده می شود. سپس اثر این متغیر با نوسان ویژگی های مالی شرکت ها مورد آزمون قرار می گیرد. در این راستا، داده های 131 شرکت استخراج گردید و برای آزمون فرضیه های پژوهش از تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شده است. نتایج به دست آمده نشان می‏دهد که با افزایش عدم اطمینان محیطی، نوسان سودآوری، نوسان وجه نقد و نوسان هزینه بدهی شرکت ها افزایش می یابد. زیرا در شرایط عدم اطمینان محیطی، شرکت ها در پیش بینی دقیق تقاضا، قیمت گذاری و هزینه های آینده با چالش هایی مواجه می شوند که این امر می تواند بر حاشیه سود، میزان نگهداشت وجه نقد و هزینه بدهی آن ها تاثیر بگذارد. علاوه بر این، افزایش عدم اطمینان محیطی با افزایش نوسان بازده سهام، نوسان اهرم مالی و نوسان سود سهام پرداختی شرکت ها رابطه معنی داری ندارد.