فرهنگ انتظار کشیدن در بخش اورژانس: یک مطالعه اتنوگرافی متمرکز

درک عمیق رفتارهای بیماران، خانواده آن ها و متصدیان ارایه دهنده خدمات مراقبت سلامت در بخش اورژانس می تواند به صورت بالقوه در تسهیل انتظار کشیدن، برطرف نمودن بسیاری از انتظارات معقول، افزایش رضایتمندی، و بهبود پیامدهای بیماران کمک کننده باشد. مطالعه حاضر با هدف تبیین و توصیف فرهنگ انتظار کشیدن در بخش اورژانس انجام گردید.

مطالعه اتنوگرافی متمرکز حاضر بر اساس 12 گام روش اسپردلی (1980) در بخش اورژانس مرکز آموزشی درمانی امام رضا (ع) تبریز انجام گردید. مشارکت کنندگان شامل بیماران، همراهان، اعضای تیم درمان و سایر افراد دخیل در ارایه خدمات مراقبت سلامت بودند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جمع آوری داده ها تلفیقی از سه روش مشاهده مشارکتی، مصاحبه و بررسی اسناد موجود بود که تا نیل به اشباع داده ها ادامه یافت.

درمجموع شش الگوی فرهنگی پدیدار گردید که عبارت اند از: (1) بیماران و همراهان آن ها در سایه کم اطلاعی، زمان را با بلاتکلیفی سپری می کنند، (2) همراهان اضافی خود را مکلف به تداوم حضور کنار تخت بیمار می دانند، (3) تداوم حضور همراهان اضافی، تسهیل گر گاه بازدارنده اقدامات بخش است، (4) نقصان همدلی بر دریافت و ارایه خدمات اورژانس سایه افکنده است، (5) کنش های مراقبتی درمانی عمدتا تک بعدی می باشند و (6) تیم درمان برای جبران نقصان ها و تاخیرهای کاری به خودسازمان دهی پویای امور می پردازند.

یافته های این مطالعه می تواند مقدمات برنامه ریزی در راستای نزدیک نمودن میزان تطابق ابعاد مختلف کیفیت مراقبت های بخش اورژانس بالاخص ازنظر فنی و بین فردی با نیازها، توقعات و ترجیحات بیماران و همراهان آن ها را فراهم نماید.