رابطه دیسترس اخلاقی و استرس حرفه ای پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران در مراقبت از بیماران کووید-19

 دیسترس اخلاقی از موضوعات حایز اهمیت در حیطه اخلاق پزشکی بوده که می تواند اثرات متفاوتی را بر پرستاران، بیماران و همچنین سیستم های بهداشتی داشته باشد. با توجه به اینکه یکی از پیامدهای دیسترس اخلاقی، استرس حرفه ای است، لذا این مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه دیسترس اخلاقی و استرس حرفه ای پرستاران دانشگاه علوم پزشکی تهران در مراقبت از بیماران کووید-19 انجام گرفت.

 این مطالعه توصیفی همبستگی حاضر با حجم نمونه 265 نفر از پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1400 انجام شده است. نمونه گیری به صورت طبقه ای و روش تصادفی ساده انجام یافت. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک، دیسترس اخلاقی Corley و استرس حرفه ای Wolfgang جمع آوری و با نرم افزار SPSS 16 با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین، انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شد.

ملاحظات اخلاقی: 

در این پژوهش موازین مرتبط با اصول اخلاقی همچون محرمانه بودن، رضایت شخصی و آزادبودن شرکت کنندگان در همکاری و یا عدم همکاری در روند پژوهش، رعایت گردید.

 نتایج نشان داد که دیسترس اخلاقی با میانگین انحراف معیار 32/26±52/99 در سطح کم تا متوسط قرار دارند. همچنین میانگین و انحراف معیار استرس حرفه ای 40/10±32/80 در سطح زیاد قرار دارند. علاوه بر این نتایج نشان داد استرس حرفه ای با دیسترس اخلاقی پرستاران شاغل در بخش های کووید-19 ارتباط دارد (001/0> ,416/0=r).

 با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهاد می شود تا مدیران پرستاری راهکارهایی را برای از عهده برایی دیسترس اخلاقی توسط پرستاران در نظر بگیرند تا استرس شغلی کمتری را تجربه کنند.