اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی زنان دارای نشانگان افسردگی

 اختلال افسردگی از نظر ناتوانی ناشی از بیماری دومین مشکل عمده بهداشتی در سراسر جهان است که بیش از 350 میلیون نفر در جهان را تحت تاثیر قرار داده است که در این بین سهم زنان دو برابر مردان می باشد. در این بین معنادرمانی به شیوه گروهی را می توان درمان جدید برای زنان افسرده ای که دارای تحمل ابهام پایین و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی اندکی هستند، به کار برد. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام و نگرانی از تصویر بدنی و باورهای فراشناختی زنان دارای نشانگان افسردگی انجام شد.

 این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل می باشد. از بین جامعه آماری مورد نظر، 30 نفر از زنان دارای نشانگان افسردگی شهرستان بروجرد به شیوه تصادفی به دو گروه مداخله (15) و کنترل (15) تقسیم شدند. جلسات معنادرمانی به شیوه گروهی به مدت 10 جلسه جهت گروه مداخله انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تحمل ابهام ودن (Sweden) و همکاران، نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون (Littleton) و همکاران و باورهای فراشناختی ولز (Wells) در دو مرحله پیش آزمون، پس آزمون توسط گروه آزمایش تکمیل گردید. داده ها با آزمون تحلیل واریانس در نرم‎افزار SPSS 26 تجزیه تحلیل شدند.

ملاحظات اخلاقی:

 اهداف پژوهش برای مشارکت کنندگان توضیح و به آن ها در خصوص حفظ محرمانگی داده ها اطمینان داده شد، سپس رضایت آگاهانه افراد نمونه جهت شرکت در طرح دریافت شد.

 نتایج نشان داد معنادرمانی به شیوه گروهی بر تحمل ابهام (F=14.6، P<0.05) و نگرانی از تصویر بدنی (F=11.7، P<0.05) و باورهای فراشناختی (F=5.6، P<0.05) زنان دارای نشانگان افسردگی به صورت معنی داری اثربخش می باشد (p-value<0.05).

 با توجه به نتایج این مطالعه انجام معنادرمانی به شیوه گروهی می تواند به زندگی افراد معنا ببخشید و تحمل و باورهای فراشناختی آن ها را افزایش و نگرانی از تصویر بدنی را کاهش دهد، لذا برنامه ریزی برای افزایش این گونه آموزش ها برای افراد افسرده امری ضروری است.