عوامل مرتبط با خطرات ایمنی و سقوط در سالمندان تحت همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان های تهران

 سقوط شاخص مهمی برای سنجش ایمنی سالمندان می باشد. به منظور انجام مداخلات موثر و کاهش صدمات ناشی از سقوط در این سالمندان، لازم است میزان اهمیت عوامل خطرزا مشخص شود. مطالعه حاضر، با هدف بررسی عوامل مرتبط با خطرات ایمنی و سقوط در سالمندان تحت همودیالیز مراجعه کننده به بیمارستان های تهران سال 1400 انجام شد.

 این پژوهش، یک مطالعه توصیفی است که بر روی 197 سالمندان تحت دیالیز مراجعه کننده به بیمارستان های شهر تهران انجام شد. بیماران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار مورد بررسی شامل ویژگی های دموگرافیک، ابزار خطر سقوط Tinetti بودند. داده ها با استفاده از آزمون U Mann-Whitney و Kruskal-Wallis از طریق نرم افزار SPSS 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

ملاحظات اخلاقی: 

اهداف پژوهش برای مشارکت کنندگان توضیح و به آن ها در خصوص حفظ محرمانگی داده ها اطمینان داده شد، سپس رضایت آگاهانه افراد نمونه جهت شرکت در طرح دریافت شد.

 میانگین سن افراد 12/8±02/70 و خطر سقوط (3/57 درصد) و در حد بالا بود. خطر سقوط با متغیرهای دموگرافیک سن، تحصیلات، وضعیت تاهل و وضعیت زندگی ارتباط معناداری دیده شد (05/0>P). بین متغیرهای بالینی نظیر سابقه دیالیز، تعداد داروهای مصرفی و دفعات سقوط با خطر سقوط نیز ارتباط معناداری وجود داشت (05/0>P). علاوه براین جنس، وضعیت درآمد نسبت به هزینه و نیز وجود بیماری های زمینه ای با خطر سقوط رابطه معناداری نداشتند (05/0P>).

 مطالعه حاضر نشان داد که فراوانی خطر سقوط در سالمندان در سطح قابل توجهی بالا بوده است. اکثریت سالمندان تحت همودیالیز عوامل خطر متعددی برای سقوط دارند که نیاز است در ارزیابی سلامت این سالمندان توسط پرستاران مورد توجه و بررسی قرار گیرند. از سوی دیگر با شناخت بیشتر و دقیق عوامل موثر بر احتمال سقوط در سالمندان تحت همودیالیز می باشند، می توان با اقدامات پیشگیرانه احتمال سقوط آنان در آنان را کاهش داده و بدین وسیله موجبات افزایش کیفیت زندگی و طول عمر آنان فراهم نمود.