بررسی ارتباط جهت گیری مذهبی با رشد پس از سانحه در بازماندگان بیماری کووید-19

 بیماری ویروسی کووید-19 به علت جدید و ناشناخته بودن، قدرت شیوع و مرگ و میر بالا و همچنین ایجاد رعب و وحشت در بین افراد، جهان را وادار به یافتن درمان کرده است. یکی از پیامدهای مثبت اختلال استرس پس از سانحه، بروز فرایند رشد پس از سانحه (PTG) است که در جریان آن فرد به کمک توانایی ها و امکانات خود اقدام به بازسازی ذهنی و روانی خود در راستای بازگشت به شرایط ایده آل می نماید. جهت گیری مذهبی نیز رویکرد کلی شخص نسبت به مذهب و شاخص پیروی یا تمایل به آموزه های دینی می باشد که به دو شکل درونی و بیرونی است. جهت گیری مذهبی، اصلی وحدت بخش و نیرویی عظیم است که در سلامت روان نقش مهمی دارد، لذا مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط جهت گیری مذهبی با رشد پس از سانحه در بازماندگان بیماری کووید-19 انجام می شود.

 این مطالعه مقطعی همبستگی، بر روی 222 بیمار بهبودیافته کووید-19 انجام شد که به روش نمونه گیری مستمر از آبان تا دی 1401 انتخاب شدند. مشارکت کنندگان به پرسشنامه بر خط که شامل فرم اطلاعات فردی، ابزار جهت گیری مذهبی Allport و Ross (1967 م.) و ابزار رشد پس از سانحه Tedeschi و همکاران (1996 م.) بود، پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، توزیع فراوانی و شاخص های عددی) و آمار استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) و نرم افزار آماری SPSS 26 استفاده شد.

ملاحظات اخلاقی:

 اهداف پژوهش پژوهش برای مشارکت کنندگان توضیح و به آن ها در خصوص حفظ محرمانگی داده ها اطمینان داده شد. سپس رضایت آگاهانه افراد نمونه جهت شرکت در طرح دریافت شد.

 نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمره کل جهت گیری مذهبی 91/2±04/86، نمره جهت گیری مذهبی بیرونی 60/1±02/49، نمره جهت گیری مذهبی درونی 16/2±01/37، نمره کل رشد پس از سانحه 61/5±57/80، بعد شیوه های جدید 26/2±49/19، بعد در ارتباط با دیگران 13/3±72/26، بعد قدرت شخصی 97/1±56/15، بعد ارزش زندگی 49/1±05/11 و بعد تغییر معنوی 42/1±73/7 به دست آمد. بین متغیر جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) با رشد پس از سانحه ارتباط معنادار مثبت (کل (342/0:r و 001/0>p) و بیرونی (203/0:r و 002/0:p) و درونی (309/0:r و 001/0>p)) وجود داشت و بین بعد شیوه های جدید رشد پس از سانحه با جهت گیری مذهبی کل ارتباط معنادار مثبت وجود دارد. همچنین بین بعد در ارتباط با دیگران و قدرت شخصی رشد پس از سانحه با جهت گیری مذهبی درونی و جهت گیری مذهبی کل ارتباط معنادار مثبت وجود دارد و بین بعد ارزش زندگی رشد پس از سانحه با جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) ارتباط معنادار مثبت است و بین بعد تغییر معنوی و جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) ارتباط معنادار وجود ندارد (کل (083/0:r و 217/0:p) و بیرونی (082/0:r و 225/0:p) و درونی (051/0:r و 447/0:p)).

 میان دو متغیر رشد پس از سانحه و ابعاد آن با جهت گیری مذهبی (بیرونی و درونی) همبستگی معنی دار مثبت وجود دارد. نتایج نهایی این مطالعه نشان داد که جهت گیری مذهبی (درونی و بیرونی) عامل مهمی در رابطه با ارتقای رشد پس از سانحه است، لذا ضروریست در بیمارستان ها تدابیری جهت برآورده سازی نیازهای مذهبی بیماران اتخاذ گردد.