زیر ساخت های مورد نیاز برای ورود مباحث سلامت معنوی به آموزش پزشکی از دید دانشجویان علوم پزشکی شیراز

سلامت معنوی در ادبیات آموزش پزشکی، به عنوان جوهر ذاتی و عنصری فرهنگ محور تلقی می شود که در هر جامعه ای به صورت منحصربه فرد بروز پیدا می کند. پرداختن به سلامت معنوی در سیستم های آموزشی و درمانی منوط به برنامه ریزی درست در این زمینه است. بنابراین هدف از این مطالعه، تبیین زیرساخت های موردنیاز برای ورود مباحث سلامت معنوی به آموزش پزشکی از دیدگاه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود.

این مطالعه کیفی با استفاده از روش تحلیل محتوا انجام شد. داده های مطالعه از طریق مصاحبه حضوری و نیمه ساختاری با 15 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شده بودند، گردآوری و با استفاده از روش کدگذاری تحلیل شد.

نتایج به دست آمده از تحلیل مصاحبه های پژوهش، منجربه شناسایی 4 مقوله اصلی برنامه ریزی، اجرا، محتوا و اساتید شد. مقوله برنامه ریزی شامل 5 مفهوم بسترسازی، زمان بندی مناسب، برگزاری کارگاه، قرار گرفتن در چارت دروس انتخابی و برگزاری به صورت دوره فلوشیپ بود. مقوله اجرا شامل 4 مفهوم حضوری بودن آموزش ها، عدم تکلیف محوری، تعاملی بودن آموزش ها و کلاس ها و آموزش بر مبنای استدلال بود. مقوله محتوا شامل 4 مفهوم عملیاتی و کاربردی بودن محتوای ارایه شده، مبتنی بر رفرنس های علمی موجود، محتواهای دارای پشتوانه پژوهشی، ترکیبی از مباحث روز دنیا در حوزه سلامت معنوی و مطالعات بومی شده مبتنی بر بافت فرهنگی-مذهبی کشور بود. مقوله اساتید شامل 4 مفهوم ویژگی های رفتاری اساتید، تنوع جنسیتی، بین رشته ای بودن اساتید، دارای تخصص در حوزه های مختلف پزشکی بود.

با توجه به یافته های این مطالعه برای ورود مباحث سلامت معنوی به صورت کاربردی در سیستم آموزش پزشکی، لازم است تدابیر لازم در جهت برنامه ریزی، زمان بندی مناسب، شیوه اجرا و اساتید آموزش دهنده، اندیشیده تا با توجه به ارزش های مذهبی کشور و در نظر گرفتن متغیرهای فرهنگی و اجتماعی تبدیل به یک آموزش حرفه ای و نظام مند گردد.