اثربخشی آموزش مبتنی بر موک بر بهزیستی روان شناختی و مهارت های مطالعه دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر موک بر بهزیستی روان شناختی و مهارت های مطالعه دانش آموزان است. روش پژوهش حاضر شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه گواه و آزمایش است. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان آق قلا بود. روش نمونه گیری به صورت خوشه ای از بین مدارس دوره دوم مقطع ابتدایی شهرستان آق قلا، به صورت تصادفی یک مدرسه انتخاب شد. سپس، از بین پایه های تحصیلی به صورت هدفمند پایه ششم انتخاب شد و از بین دانش آموزان پایه ششم به طور همسان تعداد 40 دانش آموز به عنوان نمونه پژو هشی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های بهزیستی روان شناختی ریف-نسخه کوتاه ریف و کیس (1989) و راهبردهای مطالعه و یادگیری وین اشتاین (2002) بود که روایی پرسشنامه ها توسط متخصصان حوزه تعلیم و تربیت و روانشناسی پس از اعمال تغییرات جزیی تایید نهایی شد و پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ به ترتیب، 72/0 و 74/0 به دست آمد. یافته های پژوهش نشان داد آموزش مبتنی بر موک تاثیر مثبت و معناداری بر بهزیستی روان شناختی و مهارت های مطالعه دانش آموزان دارد. بنابراین، می توان نتیجه گرفت روش آموزش مبتنی بر موک نسبت به روش آموزش معمول تاثیر بیشتری بر بهزیستی روان شناختی و مهارت های مطالعه دانش آموزان دارد. بنابراین، می توان از این روش در کنار سایر روش ها برای بهبود بهزیستی روان شناختی و مهارت های مطالعه دانش آموزان استفاده کرد.