سلامت معنوی و ابعاد چهارگانه وجودی انسان

سلامت معنوی فصل مشترکی است در نگاه به سلامت انسان از دیدگاه رایج که عمدتا مبتنی بر تجربه گرایی است و توسط سازمان بهداشت جهانی ارایه می شود و دیدگاه دیگری که خود را به تجربه فیزیکی و مادی محدود نکرده و مبتنی بر جهان بینی اسلامی و تعالیم وحیانی آن و نیز عقل و خرد فطری بشر می باشد.

در این مطالعه، جایگاه سلامت معنوی در منظومه سلامت کلی همه ابعاد وجودی انسان که عبارت است از بعد جسمانی (نباتی)، بعد خیالی (حیوانی)، بعد عقلی (ملکی یا فرشته ای) و بعد قلبی (الهی)، با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای و جستجوی کلمات کلیدی و مراجعه به متون بررسی شده است.

در تطبیق سلامت معنوی با ابعاد چهارگانه وجودی انسان، اگرچه سلامت معنوی را می توان معادل با سلامت در هر سه بعد غیر جسمانی، یعنی ابعاد خیالی، عقلی و قلبی، در نظر گرفت، اما در نگاه دقیق تر سلامت معنوی را می توان صرفا در سلامت قلبی (الهی) منحصر نمود. در مجموع، سلامت جسمی، روانی، اجتماعی و معنوی که از سوی سازمان بهداشت جهانی به رسمیت شناخته شده است، زمانی ارتقا می یابد که با شناخت دقیق تر و کامل تری از همه ابعاد وجودی انسان همراه شده و برای برطرف کردن نیازهای جسمی، خیالی، عقلی و قلبی او همزمان تلاش گردد.

از نظرگاه حکمت متعالیه، سلامت معنوی می تواند معادل سلامت قلبی (الهی) در نظر گرفته شود.