ارزیابی اثر محافظتی عصاره مارچوبه بر سمیت کبدی ناشی از مواجهه با عصاره پیرگیاه در موش های صحرایی نر

بیماری کبدی یکی از مشکلات جهانی است که با مرگ و میر بالایی همراه می باشد. طبق گزارش WHO در حدود 500 میلیون نفر در جهان مبتلا به هپاتیت مزمن هستند که باعث مرگ بیش از 1 میلیون نفر آن ها می گردد. گیاهان دارویی به عنوان یک منبع حیاتی، به طور بالقوه برای پیشگیری و درمان بیماری های کبدی به کار می روند. یکی از گیاهانی که در طب سنتی جهت درمان آسیب های کبدی استفاده می شود مارچوبه است. بنابراین اثربخشی آن در برابر سمیت کبدی القاشده با پیرولیزیدین آلکالوییدها (PA) در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفت.

در این مطالعه تجربی 60 سر موش صحرایی نر آلبینو از نژاد ویستار به 6 گروه ده تایی  تقسیم شدند. یک گروه بهعنوان کنترل نرمال سالین در نظر گرفته شد و درگروه دوم با تتراکلرید کربن و در چهار گروه بعدی توسط عصاره پیر گیاه به مدت یک هفته، سمیتکبدی ایجاد شد. از این چهار گروه یک گروه به عنوان کنترل منفی و سه گروه دیگر روزانه به ترتیب 100،300 و 600 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره مارچوبه به صورت خوراکی به مدت 14 روز در یافت کردند. درگروه های 1 و2 و3 در پایان هفته اول جهت بررسی ایجاد سمیت کبدی و بقیه گروه ها در پایان 21 روز، آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز(ALT) و آلکالین فسفاتاز(ALP)، آسپارتات آمینوترانسفرا (AST)، هم چنین غلظت های سرمی پروتیین تام، آلبومین و بیلی روبین که از شاخص های آسیب های کبدی است، اندازه گیری و با استفاده از آزمون آماری ANOVA تجزیه و تحلیل گردید. هم چنین بررسی بافتی از کبد به عمل آمد.

دریافت خوراکی عصاره پیر گیاه باعث افزایش مقدار بیلی روبین، ALP،ALT ، AST و کاهش پروتیین تام و آلبومین در مقایسه با گروه کنترل شد. مصرف عصاره گیاه مارچوبه سبب شد این فاکتورها در بیش تر موارد به شکل معنی داری به گروه کنترل نزدیک گردد. بررسی های بافتی نشانگر بهبود نسبی آسیب های کبدی ناشی از پیر گیاه توسط عصاره مارچوبه بود.

نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد عصاره گیاه مارچوبه در برابر آسیب های کبدی ایجاد شده توسط عصاره پیر گیاه دارای اثرات محافظتی است