بررسی ارتباط ترس از سقوط و وضعیت عملکردی با رفتارترافیکی عابران پیاده سالمند شهر ساری

عابران پیاده، آسیب پذیرترین افراد در سیستم ترافیکی هستند و سالانه هزاران عابر پیاده در اثر تصادفات ترافیکی مجروح یا کشته می شوند. رفتار عابران پیاده، از عوامل انسانی دخیل در وقوع حوادث ترافیکی است. در این بین، آسیب در گروه های سنی 60 سال و بالاتر، بیشتر می باشد. از این رو، مطالعه حاضر به منظور تعیین ارتباط ترس از سقوط و وضعیت عملکردی با رفتارترافیکی عابران پیاده سالمند شهر ساری انجام پذیرفت.

مطالعه حاضر به صورت توصیفی- تحلیلی از نوع مقطعی است که در سال 1402-1401 در شهر ساری انجام شد. جامعه پژوهش، شامل کلیه سالمندان 60 سال و بالاتر تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهر ساری بود. با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج و با نمونه گیری به روش تصادفی چندمرحله ای، تعداد 630 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی، پرسشنامه وضعیت عملکردی Womac، ترس از سقوط (FES) و رفتار ترافیکی استفاده شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS-22، آنالیز شد. سطح معنی داری آزمون ها، 0/05 در نظر گرفته شد.

میانگین سنی سالمندان شرکت کننده، 7/61±67/34 سال بود. 53/2 درصد از شرکت کنندگان، مرد و71/4 درصد، متاهل بودند. میانگین و انحراف معیار نمرات وضعیت عملکردی، ترس از سقوط و رفتار ترافیکی به ترتیب 17/62±56/65، 12/56±30/69و12/01±106/06 بود. نتایج همبستگی نشان داد که وضعیت عملکردی همبستگی معنادار معکوس با ترس از سقوط (0/001P< و0/22- r=) و همبستگی معنادار مثبت با رفتار ترافیکی دارد (0/001P< و 0/32r=). بین ترس از سقوط و رفتار ترافیکی ارتباط معنی داری مشاهده نشد. جنس، وضعیت تاهل، مدت زمان پیاده روی، وسیله جابجایی و سن دارای ارتباط معنی دار با ترس از سقوط و وضعیت عملکردی بودند(0/001P<). مدت زمان پیاده روی ارتباط معنی داری با رفتار ترافیکی داشت(0/001P<).

با توجه به نتابج مطالعه ترس از سقوط و وضعیت جسمانی افراد سالمند بر رفتار ترافیکی آنان موثر است و این امر می تواند میزان تصادفات را در این گروه افزایش دهد، لذا توجه به این موضوع در میان رانندگان حایز اهمیت می باشد.