ترکیب گونه ای، توزیع زمانی و میزان وابستگی گونه های عقرب به محیط زیست از لحاظ نوع بافت خاک و میزان رطوبت در شهرستان شوش استان خوزستان

امروزه عقرب گزیدگی از مهم ترین مسایل بهداشتی و پزشکی کشور ایران محسوب می شود. شهرستان شوش به لحاظ داشتن شرایط آب و هوایی مساعد، امکان زیست مناسبی را برای عقرب ها به وجود آورده است. با توجه به اهمیت این موضوع، این مطالعه در خصوص ترکیب گونه ای، توزیع زمانی و میزان وابستگی گونه های عقرب به محیط زیست از لحاظ نوع بافت و میزان رطوبت خاک در شهرستان شوش در سال 1398 انجام شد.

جمع آوری نمونه های عقرب در این پژوهش بنیادی-کاربردی از مناطق تعیین شده به روش جستجوی فعال در روز و شب انجام شد. نمونه ها با استفاده از کلیدهای معتبر در زیر استریومیکروسکوپ شناسایی گردیدند.

گونه های مزوبوتوس اپیوس (61/6درصد)، آندرکتونوس کراسیکودا (5/3 درصد)، هوتنتوتا سولسه ای (1/2 درصد)، کمبسوبوتوس ماتهیزنی (11/1 درصد)، رازیانوس زارودنی (0/62 درصد)، همی سکورپیوس لپتوروس 18/3 درصد) و اسکورپیون ماوروس تونسندی (1/9 درصد) از خانواده های بوتیده، اسکورپیونیده و همی اسکورپییده شناسایی شدند. گونه های مزوبوتوس اپیوس و همی اسکورپیوس لپتوروس، کمپسوبوتوس ماتهیزنی بافت خاک لومی، سیلتی لومی و شنی لومی و گونه ی آندروکتونوس کراسیکودا بافت خاک سیلتی لومی، لومی و شنی لومی را ترجیح می دهند. توزیع زمانی عقرب ها در فروردین (8/4 درصد) و در شهریور (32/5 درصد) به ترتیب کم ترین و بیش ترین میزان فراوانی را داشته است.

با توجه به توزیع زمانی فراوانی عقرب ها که به تدریج از فروردین به شهریور به حداکثر خود می رسد، بایستی اقدامات مبارزه با عقرب و پیشگیری از عقرب گزیدگی متناسب با میزان فراوانی آن ها با توجه به خصوصیات زیستگاه های آن ها صورت گیرد.