اثر محلول پاشی گلایسین بتائین و ریزمغذی روی و منگنز بر خصوصیات مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه لوبیا قرمز در شرایط تنش شوری

به منظور بررسی اثر محلول پاشی گلایسین بتایین و ریزمغذی های روی و منگنز بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک گیاه لوبیا در شرایط تنش شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب  طرح کاملا تصادفی در سه تکرار در دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ورامین پیشوا در سال 1398 اجرا گردید. عامل های آزمایش شامل شوری در سطوح صفر، 3 و 6 دسی زیمنس بر متر، گلایسین بتایین در سطوح عدم مصرف و مصرف (50 میلی گرم در لیتر)،  و ریزمغذی ها شامل روی (50 میلی گرم در لیتر)، منگنز  (50 میلی گرم در لیتر) و روی با منگنز (25+25 میلی گرم در لیتر)، بود. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که تنش شوری موجب کاهش ارتفاع بوته (31/30 درصد)، تعداد غلاف در بوته (05/48 درصد)، تعداد دانه در بوته (85/37 درصد)، وزن کل دانه در بوته (08/25 درصد)، شاخص سبزینگی (98/42 درصد)، درصد پروتیین (2/31 درصد) و افزایش پرولین (37/43 درصد) شد. به طور کلی بیش ترین اثر در شوری 6 دسی زیمنس بر متر مشاهده گردید. کاربرد گلایسین بتایین با بهبود عملکرد و اجزای عملکرد و افزایش شاخص سبزینگی (28/17 درصد)، درصد پروتیین (78/6 درصد) و پرولین (71/37 درصد) همراه بود. محلول پاشی ریزمغذی، افزایش عملکرد و اجزای عملکرد لوبیا قرمز، شاخص سبزینگی (7/29 درصد)، درصد پروتیین (67/20 درصد) و پرولین (13/55 درصد) را نشان داد. به طور کلی بیش ترین اثر در کاربرد توام روی با منگنز به دست آمد. نتایج نشان داد که کاربرد گلایسین بتایین در کنار روی و منگنز با افزایش پرولین و شاخص سبزینگی موجب افزایش تحمل به تنش شوری در لوبیا قرمز شد. همچنین مشاهده شد که اثر ریزمغذی ها بیشتر از گلایسین بتایین در شرایط تنش شوری بر لوبیا قرمز بود.