اثربخشی توانمندسازی خانواده بر آسیب های روانی و ابرازگری هیجانی در نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی توانمندسازی خانواده با یادگیری اجتماعی-هیجانی بر آسیب های روانی و ابرازگری هیجانی در نوجوانان دارای والدین مبتلا به سوء مصرف مواد بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود که جامعه آماری آن را نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد شهر تبریز که در پاییز 1400 جهت ترک اعتیاد به مراکز ترک اعتیاد دارویی شهر تبریز مراجعه کرده بودند تشکیل داده بود که از بین آنها 30 نفر به روش هدفمند انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. داده های پژوهش با استفاده از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) لاویبوند و لاویبوند (1995) و پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) کینگ و ایمونز (1990) گردآوری و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شدند. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که توانمندسازی خانواده بر ابرازگری هیجانی و افسردگی، اضطراب و استرس نوجوانان دارای والدین وابسته به مواد اثربخش بوده (01/0>P) و این اثربخشی در پیگیری سه ماهه پایدار است (01/0>P). با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که توانمندسازی خانواده جزو درمان های اثربخش بر آسیب های روانی و ابرازگری هیجانی نوجوانان است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.