ارزیابی قابلیت اراضی برای توسعه صنعتی با استفاده از روش ارزیابی چند معیاره و مفاهیم فازی (مطالعه موردی: زیرحوضه آبخیز پلاسجان)

توسعه صنعتی، برای ایجاد اشتغال و دستیابی به رفاه ضروری است. با وجود این، به دلیل اثرات مهم محیط زیستی این کاربری ها، ضروری است تا در مکان یابی استقرار آن ها، ملاحظات محیط زیستی مورد توجه قرار گیرد. در پژوهش حاضر، برای بررسی توان توسعه صنعتی در زیرحوضه آبی پلاسجان در حوضه آبی زاینده رود، از روش ارزیابی چند معیاره و ترکیب این روش با مفاهیم فازی استفاده شد. به این منظور، معیار های ارزیابی با مرور منابع و استفاده از نظر کارشناسان تعیین شدند. تمامی معیارها به روش فازی و با به کارگیری توابع متناسب استاندارد و سپس با استفاده از روش سلسله مراتبی وزن دهی شدند. نقشه کاربری و پوشش اراضی طبقه بندی ترکیبی تصاویر ماهواره ای، تهیه شد. سپس، معیارهای استاندارد شده، به صورت ترکیب خطی وزن دار با یکدیگر ترکیب، مدل قابلیت توسعه صنعتی برای این منطقه تهیه و به 5 طبقه قابلیت اراضی طبقه بندی شد. نتایج نشان داد، معیار ملاحظات محیط زیستی با 0/23 بیشترین و معیارهای زمین شناسی و بافت خاک با 0/06، کمترین وزن را به خود اختصاص داده اند. بر اساس نتایج به دست آمده در حالی که در زمان مطالعه، تنها ha 213 از منطقه به کاربری صنعت و معدن اختصاص داده شده، ha 2325 از منطقه، دارای قابلیت صنعتی خیلی زیاد است که نشان دهنده امکان توسعه کاربری صنعت در منطقه است. همچنین بیشترین طبقه قابلیت اراضی، مربوط به مناطق بدون قابلیت صنعتی با مساحت ha 246375 معادل 60 درصد از کل منطقه بود که نشان دهنده اهمیت نگهداری از کارکردهای مهم این منطقه در تامین آب و حفاظت از منابع اکولوژیک است.