شیوع آلودگی به باکتری های کوکسی گرم مثبت در منابع آب شهری و یونیت های دانشکده دندانپزشکی شهید بهشتی در سال 1381

آلودگی میکروبی منابع آب یونیت های دندانپزشکی به خاطر نقشی که در بروز عفونت های خطرناک در افراد با سیستم ایمنی تضعیف شده دارند مورد توجه بسیاری قرار گرفته است. نظر به اهمیت خاص موضوع این تحقیق با هدف تعیین میزان شیوع آلودگی باکتریال آب یونیتهای دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و منابع آب شهری حومه دانشگاه در سال 1381 صورت گرفت.
در این تحقیق که به روش توصیفی و با استفاده از تکنیک مشاهده و فرم اطلاعاتی صورت گرفت 15 نمونه از آب یونیت های دانشکده و همچنین 15 نمونه آب شهری به طور تصادفی انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. نمونه ها در شرایط استریل وارد محیط ترانسپورت شده، به آزمایشگاه منتقل گردیدند. پس از تهیه لام در مراحل اولیه و رنگ آمیزی آن، نمونه ها در محیط های ژلوز خوندار و ساده کشت داده شدند. نمونه ها به مدت 48 ساعت در دمای 37°C انکوبه و تعداد کلنی های میکروبی شمارش شد.
در نمونه های آب شهری هیچگونه آلودگی به کوکسی گرم مثبت گزارش نشد که نشان دهنده عدم آلودگی آب قبل از ورود به دانشکده بود. در نمونه های مربوط به آب دانشکده، در بخش پریو (طبقه اول) آلودگی به انتروکوک، در بخش ارتودنسی (طبقه سوم) آلودگی به استافیلوکوک اپیدرمیدیس و در بخش پروتز (طبقه چهارم) آلودگی به استرپتوکوک و همچنین در یکی از نمونه های طبقه سوم آلودگی به باسیل گرم منفی از نوع انتروباکتریاسه گزارش شد.
آلودگی میکروبی به کوکسی گرم مثبت و همچنین باسیل گرم منفی در آب یونیت های دانشکده وجود داشته که در طبقه سوم این میزان به حداکثر می رسد. وجود باسیل گرم منفی انتروباکتر در طبقه سوم و انتروکک در طبقه اول ممکن است نشان دهنده آلودگی آب به فاضلاب و همچنین وجود استافیلوکوک اپیدرمیدیس می تواند بیانگر آلودگی به واسطه برگشت بزاق بیمار از طریق ساکشن و یا مجرای سر توربین بداخل مجاری آب یونیت باشد.