معروف و منکر از منظر تاویل

معروف و منکر از جمله اموری است که همواره مورد توجه شریعت قرارداشته و بر هیچ اندیشمندی جایگاه و نقش کلیدی آن ، به منظور تحقق احکام و فرامین الهی پنهان و پوشیده نیست. در این میان ، آنچه بیش از پیش مورد توجه محققان و اهل قلم قرارگرفته است ، نگاه سنتی به مسیله امر به معروف و نهی از منکر و ذکر مصادیق مختلف  و بررسی آثار و پیامدهای اجتماعی آن بوده است و اما آنچه نادیده انگاشته شده، تاویل معروف و منکر و به عبارت دیگر مصداق اتم و اکمل و به دیگر سخن تاویل اعظم این دو پدیده می باشد .بدین منظور، این مقاله درصدد بررسی معروف و منکر از منظر تاویل خواهدبود. نگارندگان بر این باورند که محقق گشتن معروف-  با تعریف و تاویلی که از آن ارای می شود- خود زمینه ساز بروز و ظهور تمام مصادیق معروف خواهدبود و در مقابل، انکار چنین معروفی، به انکار دیگر معروف ها و امر به تمام منکرها خواهدانجامید. بدین منظور ابتدا بحثی کوتاه درباره تاویل و رسوخ در علم خواهیم داشت و به دنبال آن به بررسی تاویل از منظر عرفا  و فلاسفه و انواع تاویل  به روایت «نعمانی» و به نقل از امیرالمومنین (ع) همت خواهیم گمارد و پس از آن بخشی از این انواع تاویل را که در ارتباط با موضوع مورد بحث است، مورد توجه قرارخواهیم داد.