مدارا و شناخت متقابل در جهانی شدن ترکیبی

ما شاهد مرحله جدیدی از جهانی شدن هستیم که می توان آن را ترکیبی توصیف کرد. این مفهوم سازی، از مفهوم جنگ ترکیبی پیروی می کند و اساسا فرآیند پرتنش جهانی شدن مداوم و مقاومت همزمان محلی و منطقه ای در برابر آن را، در بر می گیرد. در نتیجه، هویت ها در سراسر جهان نامشخص و سیال (از دید زیگمونت باومن) هستند و یا حتی منحل می شوند. این روند انحلال، منجر به شکل گیری هویت های تکه تکه ای می شود که به سختی توسط ایدیولوژی های قدیمی- یا با خشونت- حفظ می شوند. یک راه جایگزین برای تضمین هویت در این روند انحلال، شناخت متقابل تمدن های جهان است که الزاما مستلزم تساهل است. با این حال، تساهل همچنین مستلزم خط کشی به چیزی است که نباید تحمل شود. دقیقا در فرآیند شناخت متقابل است که نباید تفاوت ها را نادیده گرفت. مثلا تساهل در فهم لیبرال به عنوان یک حق است، اما در تفکر اسلامی به عنوان یک تکلیف تلقی می شود. اما، ما فقط نباید به تفاوت ها بسنده کنیم. از این نظر، دیدگاهی از تساهل به عنوان یک فرآیند -در اینجا- توسعه یافته و با مفهوم چرخه صعودی روشن می شود. برداشت ملاصدرا، فیلسوف مهم اسلامی، از تساهل، حاوی بذرهای مفهومی است که برای گفتگوی بین فرهنگی و حفظ هویت ضروری است.