بررسی اثر تجویز داخل بینی انسولین بر روی حافظه فضایی در مدل حیوانی بیماری آلزایمر؛ نقش بیوژنز میتوکندری

بیماری آلزایمر شایع ترین بیماری تحلیل برنده عصبی است که با اختلالات پیش رونده شناختی و کاهش حافظه همراه است. انسولین به دلیل اثرات ضدالتهابی، شناختی و محافظتی خود اخیرا مورد توجه زیادی قرار گرفته است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تجویز داخل بینی انسولین بر عملکردهای شناختی و بیوژنز میتوکندری در موش های صحرایی تیمار شده با استرپتوزوتوسین (STZ) بود.

در این مطالعه تجربی، از 32 سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار استفاده شد. به منظور القاء مدل حیوانی بیماری آلزایمر، STZ به صورت دوطرفه در بطن های جانبی تزریق شد (mg/rat3؛ μl3 در هر بطن). ماز آبی موریس جهت بررسی اختلالات شناختی و تایید القاء مدل حیوانی بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار گرفت. تیمار توسط تجویز داخل بینی انسولین (IU/rat/day2؛ μl10 در هر مجرای بینی) پس از تزریق STZ و به مدت 14روز متوالی انجام گرفت. تغییر در بیان ژن های دخیل در بیوژنز میتوکندری (PGC-1α، NRF-1 و TFAM) در ناحیه هیپوکامپ، توسط تکنیک Real-time PCR اندازه گیری شد.

نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که تزریق STZ منجر به اختلال در حافظه فضایی همراه با کاهش بیان ژن های دخیل در بیوژنز میتوکندری در هیپوکامپ موش ها شد. در حالی که، تجویز داخل بینی انسولین باعث کاهش اختلالات شناختی و افزایش بیان ژن های دخیل در بیوژنز میتوکندری در هیپوکامپ حیوانات تیمار شده با STZ گردید.

انسولین احتمالا می تواند از طریق تاثیر بر مسیر بیوژنز میتوکندری سبب کاهش اختلالات شناختی ناشی از STZ شود، بنابراین می تواند به عنوان هدف مهمی برای کاهش نقایص شناختی در بیماران آلزایمری مورد توجه بیش تری قرار بگیرد.