بررسی اثر بی دردی اپیدورال در زایمان طبیعی بر پیامدهای بالینی مادر و نوزاد در زنان باردار

بی حسی اپیدورال از موثرترین روش های کنترل درد زایمان می باشد. اما هنوز توافقی جامع در مورد عوارض آن حاصل نشده، لذا جهت شناخت بیش تر پیامدهای بالینی در مادر و نوزاد مطالعه ذیل طراحی گردید.

از آبان 1399 تا مهر 1401 با مطالعه کوهورت آینده نگر 600 خانم باردار در بیمارستان آرش تهران به طور مساوی در دو گروه بی حسی اپیدورال و شاهد قرار گرفتند. آتونی رحم، تعداد پارگی درجه 3-4 و توقف نزول سر، دیستوشی شانه، زمان بستری نوزاد، شیردهی موفق، تعداد سزارین، تب و سردرد، زایمان ابزاری، آپگار دقیقه اول و فراوانی بستری نوزاد  بین دو گروه مقایسه و با استفاده از نرم افزار SPSS26 و آزمون تی تست و مربع کای نتایج تحلیل شدند.

مدت زمان فاز فعال، آتونی رحم، تعداد پارگی درجه 3-4 و توقف نزول سر، دیستوشی شانه، زمان بستری نوزاد، شیردهی موفق بین دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشتند (05/0<P-value). انجام سزارین، بروز تب و سردرد، اینداکشن زایمان در گروه اپیدورال به طور معنی داری بیش تر بود (05/0>P-value). استفاده از زایمان ابزاری، آپگار دقیقه اول و فراوانی بستری نوزاد  نیز بین دو گروه تفاوت معنی داری داشت (P-value به ترتیب 03/0، 02/0، 007/0).

هر چند احتمال سزارین اورژانس پس از بی دردی اپیدورال افزایش و اپگار دقیقه اول کاهش می یابد اما عوارض  جدی این روش به نظر اندک بوده و به کارگیری آن در کاهش درد زایمان موثر و ایمن می باشد.