تاثیر ورزش با تردمیل بر پروتئین های ناقل گلوتامات و فعالیت استیل کولین استراز قشر پره فرونتال موش های صحرایی دیابتی

تغییرات عملکرد سیستم های نوروترانسمیتری مغز می تواند در بروز اختلالات عصبی ناشی از دیابت قندی نقش داشته باشد. برای تعیین اثرات دیابت قندی و فعالیت فیزیکی بر سیستم های گلوتاماترژیک و کولینرژیک مغز، سطوح پروتیین های ناقل گلوتامات و فعالیت استیل کولین استراز(AChE)  قشر پره فرونتال موش های صحرایی دیابتی با/بدون تمرین تردمیل بررسی شد.

در این مطالعه از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (5 سر در هر گروه) استفاده شد. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزوتوسین (60 میلی گرم بر کیلوگرم) القاء شد. حیوانات کنترل بافر سیترات 1/0 مولار را به عنوان حامل دریافت کردند. پس از 14 روز، حیوانات به طور تصادفی به دو گروه بدون ورزش و با ورزش تقسیم شدند. حیوانات گروه های ورزش به مدت 4 هفته (5 روز در هفته) با تردمیل تمرین کردند. سپس حیوانات قربانی شدند و قشرهای پره فرونتال برای اندازه گیری سطح پروتیین های ناقل آستروسیتی (GLAST و GLT-1) و نورونی (EAAC1) گلوتامات و فعالیت استیل کولین استراز جدا شدند.

حیوانات در گروه دیابتی سطوح GLAST بالاتر و EAAC1 پایین تری (001/0<p) نسبت به گروه کنترل داشتند، در حالی که سطح GLT-1 بدون تغییر باقی ماند. در ضمن، کاهش معنی دار فعالیت AChE در گروه دیابتی نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (05/0<p). ورزش تردمیل باعث کاهش سطح GLAST  (05/0<p) و افزایش سطح EAAC1  و فعالیت AChE به سطوح نرمال در گروه دیابتی شد.

علی رغم تاثیر معنی دار بر سطح بالای GLAST، تمرین با تردمیل توانست کاهش پروتیین EAAC1 و فعالیت استیل کولین استراز مشاهده شده در قشر پره فرونتال حیوانات دیابتی را به حد کنترل بازگرداند.