شناخت و تحلیل شیوه های پیشگیری از سرقت خانه های دوم در شهرستان ارومیه: یک مطالعه دلفی

مدیریت روش های پیشگیری از سرقت خانه های دوم، رویکردی برای کاهش اثرات نامطلوب و به حداقل رساندن سرقت از خانه های ویلایی تفریحی است. مساله پژوهش حاضر بر شیوه های پیشگیری وضعی و اجتماعی از سرقت خانه های دوم(ویلایی- تفریحی) در شهرستان ارومیه تاکید دارد و در این راستا، شناخت و تحلیل مهمترین رهیافت های پیشگیری از سرقت در کانون هدف قرار دارد.

پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی است و به لحاظ فرآیند روش شناختی از نوع مطالعات آمیخته(کیفی - کمی) است. در مرحله مطالعه کیفی تعدادی موردی مصاحبه نیمه ساختاریافته با ذینفعان انجام شد. مصاحبه شوندگان به روش نمونه گیری گلوله برفی انتخاب شدند و تعداد مصاحبه ها بر اساس اصل اشباع نظری تعیین شده به پیش رفته است. مشارکت-کنندگان در پژوهش یا اعضای پانل دلفی شامل خبرگان و متخصصان حوزه مدیریت انتظامی و متخصصان امنیت گردشگری، مدیران محلی (دهیاران، اعضای شورای اسلامی)، مالکان خانه های دوم در شهرستان ارومیه بود. با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند، تعداد 40 نفر برای مشارکت در مراحل مطالعه دلفی انتخاب شد. داده های پرسشنامه با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و بهره گیری از آزمون های فریدمن و ضریب توافقی کندال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

بر اساس یافته های مرحله کیفی 13 گزاره به عنوان رهیافت های پیشگیری وضعی و 7 گزاره به عنوان رهیافت های پیشگیری اجتماعی شناسایی شد. یافته ها بیانگر آن است در پیشگیری وضعی هدفمندسازی گشت های پلیس و تقویت آن ها در ساعات شب، بویژه در ماه های سرد سال که مالکان خانه های ویلایی حضور کمتری دارند دارای بیشترین اولویت و رعایت ملاحظات امنیتی انتظامی در مکان یابی خانه های ویلایی دارای کمترین اولویت است. در بعد پیشگیری اجتماعی نیز جلب مشارکت مردم محلی در معرفی افراد مشکوک و معلوم الحال به پلیس دارای بالاترین اولویت و آموزش و ترویج روش های پیشگیرانه از سرقت خانه های ویلایی به مردم دارای کمترین اولویت از نظر مشارکت کنندگان شناخته شد.