نقش عوامل روانشناختی در فرسودگی شغلی با میانجیگری استرس شغلی در کارکنان پلیس

فعالیت های پلیس به عنوان یک حرفه مخاطره آمیز، مستعد ابتلای کارکنان به فرسودگی شغلی است که یکی از علل کاهش عملکرد سازمانی است. این پژوهش به منظور بررسی نقش عوامل روان شناختی در فرسودگی شغلی در سازمان پلیس انجام شده است.

روش شناسی: 

این پژوهش با توجه به اهداف، جزو تحقیقات توصیفی به روش همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان پلیس شاغل در رده های ستادی شهر تهران در سال 1401 است. به این منظور از بین کارکنان، تعداد 350 نفر نمونه به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و با پرسش نامه های فرسودگی شغلی ماسلاچ، تاب آوری کانر، هوش هیجانی شیرینگ و استرس شغلی، ارزیابی شدند.

یافته های تحلیل الگوی معادلات ساختاری نشان داد که بین استرس و فرسودگی شغلی، رابطه مثبت و مستقیم وجود دارد (05/3= نمره آزمون تی و معنی داری 002/0=)؛ بین تاب آوری و استرس، رابطه منفی وجود دارد (43/6= نمره آزمون تی و معنی داری 000/0=)؛ بین تاب آوری و فرسودگی، رابطه منفی وجود دارد (46/5= نمره آزمون تی و معنی داری 000/0=)؛ بین هوش هیجانی با استرس، رابطه منفی وجود دارد (15/4= نمره آزمون تی و معنی داری 000/0=) و بین هوش هیجانی با فرسودگی، رابطه منفی وجود دارد (82/2= نمره آزمون تی و معنی داری 005/0=). نتایج آزمون بوت استرپینگ نشان داد که استرس شغلی بین تاب آوری و فرسودگی شغلی کارکنان، نقش میانجی دارد و همچنین استرس شغلی بین هوش هیجانی و فرسودگی شغلی کارکنان، نقش میانجی دارد.

اجرای برنامه های توسعه ای در ارتقاء عوامل روان شناختی پلیس و استفاده از راهبردهای مشخص و موثر برای توسعه و هدایت کارکنان، می تواند گام بزرگی درراستای کاهش فرسودگی باشد.