اثربخشی آموزش تحلیل رفتار کاربردی بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر زاهدان

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تحلیل رفتار کاربردی بر اضطراب اجتماعی و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر زاهدان انجام شد. این پژوهش، از لحاظ هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در دامنه سنی 8 الی 12 سال مراجعه کننده به مراکز درمانی و کلینیک های توانبخشی شهر زاهدان می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد 8 نفر از کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم به عنوان نمونه آماری از جامعه موردنظر انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در 2 گروه مساوی (شامل یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند. گردآوری اطلاعات با استفاده از برگزاری جلسات آموزشی تحلیل رفتار کاربردی و همچنین ارایه پرسشنامه اضطراب اجتماعی کانر و پرسشنامه خصومت و پرخاشگری کودکان (کنشی/واکنشی) انجام شد. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آزمون لوین، کلموگروف اسمیرنف و کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاکی از تاثیر معنادار آموزش تحلیل رفتار کاربردی در کاهش اضطراب اجتماعی و پرخاشگری در کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر زاهدان بود. بنابراین در حوزه ی درمان و آموزش، می توان از تحلیل رفتار کاربردی با توجه به ماهیت و کارکرد آن بهره مند شد.