بازنمایی جایگاه اقشار مردم در روند پیروزی انقلاب از آغاز تا پیش از قیام 19 دی (تحلیل محتوای اسناد ساواک و شهربانی)

مشارکت اقشار مختلف مردم، یکی از اساسی ترین مسایل انقلاب، به ویژه نزد اندیشمندان نسل چهارم نظریه های انقلاب است. مردم در هر انقلابی، یکی از ارکان اصلی آن محسوب می شوند و چنانچه تمایلی به همراهی با انقلاب نشان ندهند، معمولا انقلابی رخ نمی دهد. انقلاب اسلامی ایران نیز که داعیه دار مردمی ترین انقلاب در جهان است، نیازمند یک بررسی دقیق کمی و کیفی است تا میزان اهمیت این موضوع بهتر تبیین شود. اکثر تحقیقات درباره حضور قشرهای مختلف مردم در انقلاب اسلامی، بیشتر به دهه پایانی عصر پهلوی دوم، به ویژه سال های 1356 و 1357 محدود شده است و نکته دوم اینکه همین اطلاعات کمی و کیفی از نحوه مشارکت طبقات مختلف مردم، بر اساس آمار و ارقامی است که از تظاهرات ها و راهپیمایی ها بدست آمده است، بنابراین هم نقش مردم در سال های 1342 تا 1356 مغفول مانده و هم به اسناد که جزو منابع اصلی و مستند انقلاب اسلامی است، توجهی نشده است. بر این اساس پرسش اصلی پژوهش حاضر این است که کدامیک از اقشار مردم ایران چگونه و به چه میزان پایه های انقلاب اسلامی را بنا کرده و در 1340 و سال های آغازین 1350، مبارزه را ادامه داده و طلایه دار مبارزات انقلابی بودند.