بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن sea در استافیلوکوکوس اورئوس های جداسازی شده از منابع کلینیکی در شهرکرج

استافیلوکوکوس اوریوس، پاتوژن رایج بیمارستانی و اکتسابی از جامعه است. این باکتری عوامل حدت مختلف داشته و با ترشح سموم مختلف از جمله انتروتوکسین های سوپرآنتی ژنی شرایط تهاجم به میزبان را فراهم می کند. در این میان انواع انتروتوکسین ها نقش بسزایی را در بیماریزایی این باکتریها به عهده دارند. هدف از این مطالعه، بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی و فراوانی ژن sea  در استافیلوکوکوس اوریوس های جداسازی شده از منابع کلینیکی در شهر کرج بود.

این مطالعه، به صورت مشاهده ای-توصیفی و مقطعی بر روی 100 جدایه استافیلوکوکوس اوریوس از منابع کلینیکی کرج انجام شد. سپس تست آنتی بیوگرام با روش دیسک دیفیوژن آگار و براساس دستورالعمل CLSI 2019 انجام گرفت و از روش PCR  نیز جهت شناسایی ژنsea  استفاده گردید.

 بر اساس نتایج از 100 جدایه  استافیلوکوکوس اوریوس مورد بررسی، بالاترین مقاومت به پنی سیلین (%92) و کمترین مقاومت به ونکومایسین (%0) مشاهده گردید و همچنین در این مطالعه از 100 جدایه، 79% حاوی ژن sea بودند.

با توجه به اینکه جدایه های استافیلوکوکوس اوریوس در این طرح درصد بالایی از حضور ژن sea و درصد بالای مقاومت آنتی بیوتیکی را نشان دادند و نظر به اهمیت و نقش این باکتری در بیماریزایی، حضور و بیان ژنهای انتروتوکسینی در نمونه های کلینیکی باید در مدیریت کنترل بیماری در نظر گرفته شود.