جداسازی لاکتوباسیل های پروبیوتیک از پنیر سنتی و میکروکپسولاسیون آن ها جهت افزایش ماندگاری

پروبیوتیک ها مجموعه ای از میکروارگانیسم های زنده بوده و هنگامی که به مقدار کافی تجویز شود برای سلامتی میزبان مفید هستند. به منظور حفظ اثر مثبت میکروارگانیسم های پروبیوتیک در دستگاه گوارش تعداد این میکروارگانیسم ها باید در طی فرآیند تولید و ذخیره سازی و به منظور زنده ماندن و حفظ در محصول نهایی تا پایان عمر مفید آن، بیش از آستانه  CFU/g106 باشد.
چندین راه برای افزایش پایداری و فعالیت پروبیوتیک ها در محصولات تجاری مورد بررسی قرار گرفته است مانند: انتخاب گونه های مقاوم به اسید و اسیدهای صفراوی، سازگاری با استرس ها، و جذب ریزمغذی ها. میکروکپسولاسیون. در این مطالعه ما با استفاده از روش میکروکپسولاسیون به دنبال افزایش بقای میکروارگانیسم های پروبیوتیک هستیم.

در این مقاله بعد از خالص سازی و جداسازی کلنی ها از نمونه پنیر، با استفاده از کشت نمونه و سپس رنگ آمیزی گرم و تست های بیوشیمیایی گونه های پروبیوتیکی شناسایی و در نهایت جهت تعیین هویت شان با استفاده از Bergey's Manual of Determinative Bacteriology و هولوژنوم آن هایی که بیش ترین شباهت خصوصیات لاکتوباسیلی را داشته اند جداسازی و با پروتیین شیر میکروکپسوله شدند. 

در این مطالعه پس از جداسازی باکتری های پروبیوتیک از پنیرهای سنتی، میکرو کپسول های کروی تولید شد که بازده میکروکپسوله کردن باکتری های پروبیوتیک با تکنیک کشت سطحی بسیار بالا و در حدود 100 درصدی بوده است.

میکروکپسول های پروبیوتیکی با سایز مناسب تولید شد. با توجه به سایز کوچک میکروکپسول ها و عدم تاثیر منفی بر حس چشایی می توان از آن ها در صنایع دارویی و صنایع غذایی استفاده کرد.