سنجش فضاهای باز عمومی فرهنگی و آموزشی در جهت شکل گیری سایبرپارک ها (نمونه موردی: میدان مشق، شهر تهران)

یکی از فناوری های نوپیدا، در راستای شکل گیری شهرهای هوشمند و پایدار، سایبرپارک است که این قابلیت را به مردم می دهد تا در جهت ارتقای کیفیت زندگی خود به ویژه بهبود تعاملات اجتماعی فن آوربنیان در زمینه های گوناگون (فرهنگی، آموزشی و غیره) از طریق هم رسانی دانش ها و تجارب خودشکوفایی و نهایتا هم آفرینی کنند. در این مسیر، با عنایت به نوپا بودن مفهوم و کاربست سایبرپارک، شناخت و توسعه این نوع پروژه مستلزم موشکافی عمیق عناصر وجودی آن است. بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، بررسی و تحلیل فضاهای باز عمومی فرهنگی آموزشی در راستای شکل گیری سایبرپارک ها در میدان مشق شهر تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه است. در این پژوهش، ابتدا با استفاده از واکاوی موشکافانه و نظام مند تحقیقات پیشین به صورت کتابخانه ای و اسنادی پیرامون ویژگی ها و ابعاد تشکیل دهنده سایبرپارک ها چارچوب پژوهش تدوین شده است. در ادامه، از طریق روش کمی، ضمن گردآوری داده ها و تحلیل آنها، ارتباط و میزان تاثیر رضایتمندی ذی اثران از کیفیت تجهیزات و امکانات فضاهای باز مورد مطالعه بر فعالیت های شکل گرفته توسط کاربران در این فضاهای باز واکاوی شده و وفق ابعاد سه گانه سایبرپارک ها (فضاهای باز عمومی؛ ذی اثران و فناوری های نوین اطلاعاتی و ارتباطاتی) مورد بررسی قرار گرفته است. یافته های پژوهش نشان می دهد که از نظر ذی اثران، کیفیت فضای عمومی باز مورد مطالعه، از جنبه تسهیلات ورزشی و امکانات بازی و سرگرمی، وضعیت تجهیزات و فضای خدماتی و تامین آسایش، امکانات دسترسی به فن آوری های ارتباطی و نیز تسهیلات و زیرساخت های شبکه اینترنت و شبکه مخابرات، به طورکلی چندان مطلوب نمی باشد. از اینرو، برای توسعه ابعاد سایبرپارک در این محدوده نیاز است امکانات، تسهیلات، تجهیزات و زیرساخت های مربوطه توسعه داده شوند تا بتوانند با ارتقا دادن فعالیت های مرتبط، بستر لازم برای تحقق سایبرپارک را فراهم آورند.