مقایسه ضخامت تاندون ها و لیگامان های ناحیه مفصل فتلاک اندام های حرکتی قدامی و خلفی اسب های سالم نژاد دره شوری با کمک اولتراسونوگرافی

تاندون ها و لیگامان های ناحیه مفصل فتلاک در اندام های حرکتی قدامی و خلفی نقش مهمی در تحمل وزن و مکانیزم ایستایی دارند. این ساختارها همواره در معرض آسیب های ناشی از ضربه ها و بیماری های مربوط به اندام حرکتی هستند. اولتراسونوگرافی اولین انتخاب در تشخیص و تعیین میزان آسیب های وارد شده به تاندون ها و لیگامان ها با اندازه گیری ضخامت به عنوان یکی از شاخص های مهم در ارزیابی سلامت بافت های نرم هستند. هدف از مطالعه حاضر اندازه گیری و مقایسه ضخامت تاندون ها و لیگامان های ناحیه مفصل فتلاک اسب های سالم نژاد دره شوری در نماهای طولی و عرضی و ارایه مقادیر نرمال به منظور تشخیص آسیب های بافت نرم بود.

مواد و روش‏ ها: 

این پژوهش روی 10 راس اسب دره شوری سالم با میانگین سن 3/5±11/2 سال و ارتفاع 10/2±151/6 سانتی متر انجام گرفت. پس از کوتاه کردن و تراشیدن موها، ناحیه مفصل فتلاک در اندام های حرکتی قدامی و خلفی از 4 سانتی متر بالای سزامویید پروکزیمال تا ناحیه دیستال استخوان های سزامویید به 3 سطح در نمای عرضی و یک سطح  در نمای طولی تقسیم شدند. سونوگرافی در حالت وزن گیری کامل در اندام های حرکتی قدامی و خلفی چپ و راست و با پروب خطی و فرکانس 12 مگا هرتز انجام گرفت و شکل، جهت، ارتباط و اندازه گیری ضخامت ساختار های تاندونی و لیگامانی در دو نمای طولی و عرضی انجام گرفت.

یافته ‏ها: 

در اندام های حرکتی قدامی و خلفی کمترین ضخامت مربوط به لیگامان معلقه بود، در حالی که بیشترین ضخامت در اندام های حرکتی قدامی و خلفی مربوط به تاندون خم کننده عمقی بند انگشت گزارش شد، اختلاف معناداری بین نتایج حاصل از مقادیر به دست آمده از اندازه های ضخامت تاندون ها و لیگامان ها در اندام های حرکتی قدامی و خلفی چپ و راست اسب های دره شوری مشاهده نشد.

این مطالعه دانش کامل و عمیقی را در مورد اندازه گیری های طبیعی ضخامت تاندون ها و لیگامان های  ناحیه مفصل فتلاک اسب دره شوری با کمک اولتراسونوگرافی ارایه می دهد. بنابراین، این مقادیر را می توان با اطمینان برای تشخیص آسیب های  بافت نرم  مفصل فتلاک مورد استفاده قرار داد.