تاثیر تمرینات کنترل حرکتی بر شاخص توده بدنی و آمادگی قلبی تنفسی کودکان چاق

عوامل مکانیکی مانند افزایش وزن روی دیواره قفسه سینه و شکم باعث افزایش تهویه ریوی(تعداد تنفس)، ناکارآمدی عضلات تنفسی و کاهش انطباق پذیری تنفسی در افراد چاق می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر تمرینات کنترل حرکتی (Motor Control Exercise; MCE) بر شاخص توده بدنی و آمادگی قلبی تنفسی کودکان چاق بررسی شد.این پژوهش، از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. تعداد 30 کودک 12-8 ساله ی چاق با شاخص توده بدن (BMI) 19 تا 23 شهرستان مشهد که در دو سال گذشته در هیچ برنامه فعالیت بدنی منظم شرکت نکرده بودند، به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه تمرین کنترل حرکتی و کنترل قرار گرفتند (هر گروه 15 نفر). استقامت قلبی تنفسی از طریق آزمون تست 2 دقیقه گام در جا و عملکرد تنفس (Breathing Function) از طریق تست تعداد تنفس در یک دقیقه و آزمون حبس نفس اندازه گیری شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینات کنترل حرکتی به مدت 8 هفته، 5 جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60-45 دقیقه شرکت کردند. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. از روش آماری تحلیل واریانس آمیخته با اندازه گیری مکرر جهت تجزیه و تحلیل داده ها در سطح P≤0.05 استفاده شد. وزن، BMI و تعداد تنفس در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار و به ترتیب 3/31، 30/40 و 1/88 درصد کاهش یافتند (به ترتیب، 0/014=p=0/030،p و0/017=p). حبس نفس دم و حبس نفس بازدم در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب 1/32 و 2/61 درصد افزایش یافتند اما معنادار نبودند (به ترتیب، 0/11=p و 0/27=p). استقامت قلبی تنفسی در گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل به طور معنادار و به میزان 7/17 درصد افزایش یافت (0/001=p). چنین نتیجه گیری می شود که 8 هفته تمرین کنترل حرکتی منجر به بهبود معنادار استقامت قلبی تنفسی و عملکرد تنفس و نیز کاهش معنادار وزن و BMI در کودکان چاق 12-8 ساله می گردد و توصیه می شود که این تمرینات در برنامه ی آموزشی این افراد گنجانده شود.