بررسی استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شهری در مواجهه روزانه با صدا و ارتعاش

رانندگان اتوبوس با عوامل زیان آوری از قبیل صدا و ارتعاش مواجهه دارند که ممکن است منجر به افزایش سطح استرس شغلی در آن ها شود. این مطالعه با هدف ارزیابی استرس شغلی رانندگان اتوبوس های شهری در مواجهه روزانه با صدا و ارتعاش انجام شده است.

روش اجرا:

 این مطالعه مقطعی با مشارکت 103 نفر از رانندگان اتوبوس های شهری همدان در سال 1399 انجام شد. از دستگاه های Svan 104  و Svan 106  برای ارزیابی مواجهه روزانه رانندگان با صدا و ارتعاش تمام بدن و دست-بازو استفاده شد. استرس شغلی از طریق پرسشنامه فیلیپ ال رایس اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نسخه 24 نرم افزار SPSS در سطح معناداری 0/05 کمک گرفته شد.

میانگین مواجهه رانندگان با صدا برابر با 3/5±79/50 دسی بل و میانگین شتاب معادل ارتعاش تمام بدن و دست-بازو به ترتیب برابر با 0/16± 0/62و 06/0±0/44 متر بر مجذور ثانیه بود. بیشتر رانندگان (4/87 درصد) دارای استرس شغلی شدید بودند. بین امتیاز استرس شغلی و  مواجهه با صدا همبستگی مثبت و معناداری مشاهده شد. در حالی که مواجهه با ارتعاش تمام بدن و دست -بازو، همبستگی معناداری با امتیاز استرس شغلی نداشت.

با توجه به بالا بودن شیوع استرس شغلی شدید در بین رانندگان اتوبوس های شهری و همبستگی معناداری که بین مواجهه با صدا و استرس شغلی مشاهده شد توصیه می شود که با سرویس های دوره ای و جایگزینی اتوبوس های فرسوده، تدابیری برای کاهش سطح مواجهه رانندگان با صدا اندیشیده شود.