تاثیر قطر ،طول و نسبت تاج به ایمپلنت برروی توزیع استرس اطراف ایمپلنت های دندانی : مطالعه تحلیل اجزا محدود

ایمپلنت های دندانی به طور گسترده ای برای جایگزینی دندان های از دست رفته استفاده می شوند. نسبت تاج به ایمپلنت یک عامل تعیین کننده برای بقا/موفقیت ایمپلنت های دندانی است. هدف از این مطالعه بررسی اثر قطر، طول و نسبت تاج به ایمپلنت بر توزیع استرس در اطراف ایمپلنت های دندانی با استفاده از روش تحلیل اجزای محدود بود.

در مطالعه آزمایشگاهی حاضر، توموگرافی کامپیوتری با پرتو مخروطی (CBCT) یک بیمار با بی دندانی فک پایین برای ایجاد یک مدل سه بعدی تهیه شد. مدل در نرم افزار Mimics بارگذاری شد و مدل کانتور فک پایین تولید شد. فایل نهایی برای تحلیل اجزای محدود در نرم افزار ABAQUS بارگذاری شد. مولر اول فک پایین با استفاده از شش مدل و مطابق با ابعاد ایمپلنت (قطر: 4/1 و 4/8 میلی متر؛ طول: 6،8،10 میلی متر) و نیروهای محوری 200 نیوتن و زوایای 0 ، 15 ، 30 و 45درجه شبیه سازی و بازسازی شد. تنش فون مایز برای تعیین حد تسلیم مواد تحت بارگذاری چند وجهی با آزمایش های کششی تک محوری استفاده شد.

بیشترین مقدار استرس فون مایز در هر شش مدل به ترتیب در ایمپلنت، تاج و استخوان های کورتیکال و اسفنجی (491/7,   303/5 , 205/8 , 52 مگاپاسکال) مشاهده شد. بیشترین مقدار تنش در تمام مدل ها در گردن ایمپلنت مشاهده شد و سطوح تنش به سمت ایمپلنت آپیکال کاهش یافت. مقدار تنش اطراف ایمپلنت با افزایش نسبت تاج به ایمپلنت افزایش یافت (به ترتیب 69/2، 77/6، 92/9 مدل  1<1,1>).

با افزایش نسبت تاج به ایمپلنت و زاویه شیب و کاهش قطر و طول، مقدار تنش اطراف ایمپلنت افزایش یافت.