بررسی اثرات محیط شرطی شده سلول های طحالی تیمار شده با غلظت های مختلف آدنوزین بر روی سلول های سرطان پستان رده سلولی4T1

مطالعه بررسی اثرات محیط شرطی شده حاصل از سلول های طحالی تیمار شده با غلظت های مختلف آدنوزین بر روی سلول های سرطان پستان رده سلولی 4T1 است.

برای این منظور طحال موش سوری در شرایط کاملا استریل جداسازی و سپس اسپلنوسیت ها برای کشت جداسازی شدند. غلظت های µM 25، µM 50 و µM 100 از آدنوزین به همراه محلول فیتوهماگلوتینین، محیط کشت حاوی FBS به اسپلنوسیت ها اضافه وبه مدت 72 ساعت انکوبه شد.سپس اسپلنوسیت ها را با اضافه کردن محیط کشت تازه بدون سرم به مدت 24 ساعت انکوبه شد. این بارمایع رویی جمع آوری و برای مطالعات در فیریز -80 نگهداری شد. محیط شرطی شده به مقدار 50% به 50% در محیط کشت حاوی سلول های سرطانی رده 4T1 استفاده شد. گروه های مورد مطالعه شامل: کنترل حاوی سلول های سرطانی 4T1 بدون تیمار، محیط شرطی شده حاصل ازسلول های طحالی بدون تیمار با آدنوزین، محیط شرطی شده حاصل از سلول های طحالی تیمارشده با غلظت µM 5/2 آدنوزین، محیط شرطی شده حاصل از سلول های طحالی تیمارشده با غلظت µM 5 آدنوزین و گروه پنجم محیط شرطی شده حاصل از سلول های طحالی تیمارشده با غلظت µM 10 آدنوزین. پس از گذشت 48 ساعت زنده مانی سلول های 4T1، توسط تست(3-(4,5-dimethyltrhiazol-2-yl)-2,5-diphenylterazolium bromide) MTT و (Neutral Red) NR سنجیده شد و میزان آپپتوز در سلول ها به وسیله ی رنگ آمیزی با رنگ های حیاتی ارزیابی گردید.

محیط شرطی شده سلول های طحالی خود قدرت آسیب زدن به سلول های سرطانی را دارند و موجب کاهش معنا دار در برداشت نوترال رد یا باعث آسیب غشاء سلول های سرطانی گردید، در تست MTT شاهد کاهش قدرت میتوکندریایی و به عبارتی کاهش قدرت حیاتی سلول های سرطانی در مقایسه با گروه کنترل شد، در تست آپپتوز درصدی از سلول های سرطانی از رنگ سبز به رنگ قرمز درآمدند. با اضافه کردن آدنوزین در غلظت µM 5/2 به محیط شرطی شده سلول های طحالی این عملکرد محیط شرطی شده تقویت شد طوری که میزان برداشت رنگ نوترال رد به شدت کاهش و موجب کاهش بیشتر قدرت میتوکنریایی سلول های سرطانی شد. همچنین موجب افزایش آپپتوزسلول های سرطانی شد، طوری که اکثر سلول های سرطانی به رنگ قرمز درآمدند. با افزایش غلظت آدنوزین به µM 5 اثر مفید محیط شرطی شده سلول های طحالی کاهش یافت، طوری که از نظر آماری اختلاف معناداری با گروه محیط شرطی شده سلول های طحالی بدون تیمارنداشت. زمانی که غلظت آدنوزین را به µM10 افزایش دادیم عملکرد کشتار ازبین رفت وبا گروه کنترل تفاوت معناداری نداشت.

براساس نتایج محیط شرطی شده سلول های طحالی خود به تنهایی قادر به کشتار درصدی از سلول های سرطانی می باشد. زمانی که محیط شرطی شده سلول های طحالی را با غلظت های پایینی از آدنوزین تیمار کنیم شاهد افزایش بهبود عملکرد کشتار در سلول های سرطانی و بهبودعملکرد سلول های ایمنی در اندرکنش با سلول های سرطانی می باشیم. اما زمانی که میزان غلظت آدنوزین افزایش یابد عملکرد کشتار در سلول های سرطانی ازبین رفته و کاملا عکس می شود به عبارتی موجب رشد سلول های سرطانی می شود.