فراوانی تزریق خون و فرآورده های خونی و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی

سابقه و هدف:

 تزریق خون یکی از چالش های اصلی درمان بیماران ترومایی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی تزریق خون و عوامل مرتبط با آن در بیماران ترومایی بود.

مواد و روش ها:

 این مطالعه گذشته نگر مقطعی بر روی 849 بیمار ترومایی که از سال 1398 تا1400 به یک مرکز تروما در شیراز مراجعه کرده بودند، انجام گرفت. تعداد خون و فرآورده های خونی تزریقی در بیماران ترومایی و ارتباط آن با خصوصیات دموگرافیک، وضعیت بالینی (فشارخون، نبض، تعداد تنفس ، ضریب هوشیاری) و یافته های آزمایشگاهی و ABC score محاسبه شد. داده ها با نرم افزار آماری 23 SPSS وآزمون مجذورکای، تی تست و رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.

یافته ها:

 میانگین سنی افراد مورد مطالعه (849 بیمار)، 40/19 ± 60/38 سال بود. 687 بیمار (90/80%) مرد با نوع آسیب در 61 مورد (20/7%) ترومای نافذ بود. میانگین و (انحراف معیار) تعداد واحدهای گلبول قرمز متراکم، پلاکت و پلاسمای تازه منجمد مصرفی در هر بیمار به ترتیب، 57/4 ± 74/5 (35-0)، 87/4 ± 21/1 (81-0) و 32/4 ± 73/2 (32-0) بود. مصرف خون در بیماران ترومایی به فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، قند خون ، لنفوسیت، pH، بیکربنات، کمبود باز و هماتوکریت بیمار بستگی داشت. score  ABC در 113 نفر (30/13%) مثبت بود. فراوانی تزریق خون و فرآورده های خونی در بیماران باABC score  مثبت بیشتر بود (001/0 <p).

نتیجه گیری:

 تزریق خون به پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی بستگی دارد. شناسایی سریع بیماران با خطر تزریق خون بالا، امکان دستیابی و آماده سازی به موقع خون را فراهم می کند و پیش آگهی بیماران را بهبود می بخشد.