اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده محور بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی-جبری

اختلال وسواس-جبری یک بیماری روانی شدید و طولانی مدت که با رنج قابل ملاحظه و افت عملکرد همراه است. هدف پژوهش اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده محور بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی-جبری بود. طرح پژوهش از نوع روش نیمه آزمایشی طرح تک موردی (تک آزمودنی) بود. جامعه آماری این پژوهش، کلیه کودکان دارای اختلال در محدوده سنی 7 تا 12سال مراجعه کننده به مراکز مشاوره و کلینیک های روانپزشکی شهر اهواز در زمستان 1398 (مراحل پیگیری فروردین1399) بودند. نمونه ها به روش نمونه گیری در دسترس چهارکودک (و مادران شان) انتخاب و تحت مداخله درمانی شناختی- رفتاری خانواده -محور در 12 جلسه قرارگرفتند. در این پژوهش از مقیاس های وسواس-اجباری ییل براون کودک (Cahil & et al, 1997) و مقیاس سازش وتاثیر خانواده کودک (Calvocoressi & et al, 1999) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های ترسیم دیداری یا تحلیل نمودار گرافیکی، شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد شاخص پایا در مرحله درمان و پیگیری برای سازش خانواده معنی دار می باشد (05/0p<). درصد بهبودی کلی نیز نشان داد اثربخشی درمان شناختی-رفتاری خانواده - محور بر سازش خانواده درکودکان دارای اختلال بر اساس طبقه بندی بلانچارد برای چهار کودک در مرحله درمان و پیگیری، در طبقه درمان موفق قرارگرفت. پس این درمان می تواند بر سازش خانواده کودکان دارای اختلال وسواسی- جبری سودمند و کارآمد باشد.